Σε συνεργασία με τον Χειρουργό Ωτορινολαρυγγολόγο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΜΠΟΥΡΤΖΑΛΑ, kostas2711@gmail.com
Πρόκειται για μια ακόμη συχνή πάθηση της παιδικής ηλικίας και συνίσταται στην άθροιση υγρού πίσω από την τυμπανική μεμβράνη.
Αποτελεί την πιο συχνή αιτία βαρηκοΐας στα παιδιά με μέγιστη συχνότητα στις ηλικίες μεταξύ 2 και 5 ετών και σ’αυτό παίζουν συχνότερο ρόλο τα παρακάτω :
- Συχνές φλεγμονές του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος όπως ρινίτιδες, ρινοαδενοειδίτιδες κλπ λόγω ανάπτυξης της ανοσολογικής μνήμης.
- Δυσλειτουργία της ευσταχιανής σάλπιγγας λόγω του γεγονότος ότι στα παιδιά μέχρι την ηλικία των 7 ετών περίπου, είναι βραχύτερη και σχεδόν οριζόντια καθώς και λόγω ανωριμότητας των ιστών της, η οποία μειώνει την προστατευτική της λειτουργία.
- Αδενοειδείς εκβλαστήσεις (κρεατάκια).
- Αλλεργική ρινίτιδα
- Έκθεση σε καπνό τσιγάρου
- Σίτιση με μπουκάλι και χρήσης πιπίλας.
Από άποψη συμπτωματολογίας διαφέρει από την οξεία μέση ωτίτιδα που έχει θορυβώδη συμπτωματολογία με οξύ πόνο, ανησυχία κτλ ενώ η εκκριτική ωτίτιδα (το και στο προηγούμενο κείμενο διαγράφεται)“δυστυχώς” δεν πονάει. Έτσι μπορεί να υποβόσκει αρκετό καιρό, προκαλώντας βαρηκοΐα , την οποία το παιδί δεν μπορεί να εκφράσει ή την εκφράζει με λάθος λέξεις, μη μπορώντας να αποδώσει αυτό που πραγματικά αισθάνεται. Αυτό είναι κάτι , το οποίο θα πρέπει να υποψιαστούν οι γονείς όταν αντιληφθούν μειωμένη αντίληψη της ομιλίας ( συχνές ερωτήσεις , τι?, ε?), αύξηση της έντασης στην τηλεόραση, κ.ά,. Τα μικρότερα παιδιά μπορεί να τραβούν ή να τρίβουν τα αυτιά τους ενώ τα μεγαλύτερα πέραν της βαρηκοΐας, να παραπονιούνται για αίσθημα πληρότητας των αυτιών (μπούκωμα) και εμβοές (σφύριγμα).
Η εκκριτική ωτίτιδα μπορεί να προκαλέσει:
- καθυστέρηση ανάπτυξης της ομιλίας
- μειωμένη μαθησιακή ικανότητα
- αλλαγή της συμπεριφοράς λόγω περιθωριοποίησης ( το παιδία επειδή δεν ακούει, δεν συμμετέχει στην ομάδα και γίνεται απόμακρο ή επιθετικό).
- το παιδί μπορεί να φαίνεται απρόσεκτο και αφηρημένο , με ένα απαθές προσωπείο λόγω έλλειψης ενδιαφέροντος (όλα του φαίνονται “ακαταλαβίστικα”).
Η διάγνωση της γίνεται εύκολα με την ωτομικροσκόπηση και με την τυμπανογραφική μελέτη των αυτιών. Όλα είναι ανώδυνα και γρήγορα ενώ απαιτούν την ελάχιστη συνεργασία από την πλευρά του μικρού ασθενούς.
Η αντιμετώπιση πρέπει πρώτα να γίνεται με συντηρητικά μέτρα , τα οποία στοχεύουν τους προκλητικούς παράγοντες της νόσου, όπως αυτοί αναφέρονται παραπάνω. Έχει σημασία να πούμε ότι η αντιβίωση παίζει ελάχιστο ρόλο στην αντιμετώπιση της, με εξαίρεση λίγες περιπτώσεις που συνυπάρχουν παράγοντες χρόνιας φλεγμονής λοιμώδους αιτιολογίας. Σε ελάχιστες περιπτώσεις πλέον, απαιτείται τυμπανοτομή με ή χωρίς τοποθέτηση σωληνίσκων αερισμού (σωληνάκια στα αυτιά).
Ο ρόλος της αδενοτομής παραμένει σημαντικός, όταν οι αδενοειδείς εκβλαστήσεις αποφράσσουν τα φαρυγγικά στόμια των ευσταχιανών σαλπίγγων.