Η εαρινή (vernal) κερατοεπιπεφυκίτιδα (VKC) είναι μια πολύ σοβαρή και ιδιαίτερη μορφή αμφοτερόπλευρης αλλεργικής επιπεφυκίτιδας. Αφορά πιο συχνά νέους άρρενες αν και στις τροπικές περιοχές όπου επίσης εμφανίζεται πολύ συχνά είναι εξίσου και στα δύο φύλα. Επίσης σχετίζεται με υψηλό κοινωνικοοικονομικό status. Ειδικά στην Ευρώπη και την Ασία υπάρχει εποχική επιδείνωση. Συνήθως η νόσος είναι αυτοπεριοριζόμενη μετά την εφηβεία, υπάρχουν όμως και εξαιρέσεις πιο σοβαρές όπου μπορεί να απειληθεί ακόμα και η όραση του ασθενούς.
O επιπεφυκότας είναι μια λεπτή μεμβράνη που καλύπτει τα βλέφαρα από την εσωτερική τους πλευρά και τον σκληρό χιτώνα. Το επιθήλιο του επιπεφυκότα είναι συνέχεια της επιδερμίδας στην περιφέρεια του βλεφάρου. Ο επιπεφυκότας διαιρείται στον βλεφαρικό και τον βολβικό και αποτελεί σύνηθες όργανο στόχο των αλλεργικών αντιδράσεων.
H VKC μπορεί να είναι στον βλεφαρικό ή στον βολβικό επιπεφυκότα ενώ υπάρχουν διαφορετικά στάδια σοβαρότητας της νόσου. Η νόσος χαρακτηρίζεται από φλεγμονή, κυρίως ηωσινοφιλική. Γενικά όλο το προφίλ της φλεγμονής παραπέμπει σε αλλεργική αντίδραση. Τα κύρια συμπτώματα είναι κνησμός, δακρύρροια, ερυθρότητα και λιγότερο συχνά αίσθημα ξένου σώματος, φωτοφοβία.
Η εικόνα χαρακτηρίζεται από σχηματισμό θηλών που εκτείνονται από 1mm έως γιγαντιαίες θηλές δίκην πλακόστρωτου. Επίσης η υπεραιμία, η απελευθέρωση παχύρευστης βλέννης, η συμμετοχή του κερατοειδούς με διάβρωση, έλκη ή πλάκες. Ένα κλασσικό σημείο της VKC είναι οι τελείες του Tranta οι οποίες οφείλονται στη λεμφοκυτταρική διήθηση του επιπεφυκότα.
Στη διαφορική διάγνωση περιλαμβάνονται η εποχιακή, η ολοετής αλλεργική επιπεφυκίτιδα, η ατοπική κερατοεπιπεφυκίτιδα, η γιγαντιαία θηλώδης επιπεφυκίτιδα, λοίμωξη από χλαμύδια στα πρώτα στάδια της νόσου.
Θεραπευτικά δεν υπάρχει gold standard επιλογή αλλά εξατομικεύεται ανάλογα με την περίπτωση. Σαφώς πέραν των φαρμάκων οι ασθενείς θα πρέπει να παίρνουν και επιπλέον μέτρα όπως να πλένουν πολύ καλά τα χέρια τους και να μην τρίβουν τα μάτια τους. Κρύες κομπρέσες και τεχνητά δάκρυα επίσης ανακουφίζουν. Τα αντιισταμινικά, οι σταθεροποιητές σιτευτικών κυττάρων, τα κορτικοστεροειδή σε τοπικές ή συστηματικές μορφές μπορούν να είναι χρήσιμες ανάλογα και με το ποσοστό αλληλοεπικάλυψης με άλλες μορφές επιπεφυκίτιδας. Ανσοτροποποιητικές αγωγές όπως κυκλοσπορίνη ή tacrolimus μπορεί να είναι χρήσιμες. Τέλος σε περιπτώσεις που ο αλλεργικός παράγοντας είναι αιτιολογικός σε μεγάλος βαθμό η ανοσοθεραπεία ή και χορήγηση anti ΙgE μπορούν να είναι χρήσιμες.
ΠΗΓΗ: iator.gr