21 Οκτωβρίου 2018 – Ουρανία Σταμούλη
Κυριακή πρωί , ένας υπέροχος καλοκαιρινός καιρός και στη παραλία του Βόλου έχουν μαζευτεί εκατοντάδες σκυλάκια μαζί με τα αφεντικά τους για το ετήσιο Dog Walk. Δύο χρόνια πριν ούτε και φανταζόμουν ότι θα ήμουν και εγώ ανάμεσα τους, αφού η άποψη μου για τα ζώα συντροφιάς ήταν ξεκάθαρη και αμετάβλητη, μέχρι που…
… Ένα πρωί κατεβαίνοντας για καφέ στη παραλία του νησιού που ζούσα, βρέθηκε μπροστά μου ένα κουτάβι. Με ακολούθησε και δεν έλεγε να φύγει από διπλά μου. “Βρε μπελά που βρήκα”, ήταν η πρώτη μου σκέψη. Η δεύτερη ήταν να βρω ένα σπίτι να τη δώσω.
Την πήγα σε μία φίλη την κάναμε μπάνιο- τραυματική εμπειρία για εκείνη, ακόμα φοβάται το νερό- την πήγαμε στο κτηνίατρο για τη σχετική αποπαρασίτωση και ξεκίνησε η αναζήτηση σπιτιού. Οι φίλες μου που είχαν σκυλάκι, μου έλεγαν να τη κρατήσω. Δεν υπήρχε καμία περίπτωση να μπω σε αυτή τη ταλαιπωρία. Ταΐσματα, κτηνιάτρους ,βόλτες για τουαλέτα ,βόλτες για εκπαίδευση και άθληση του σκύλου, έπρεπε να είμαι με μία έννοια μόνιμος στο κεφάλι και με ένα ρολόι στο χέρι. Δεν είναι αυτά για μένα, ρε παιδιά. ΕΓΩ ο απόλυτα ελεύθερος άνθρωπος (τοξότης βλέπεις), που έφευγα από το σπίτι γα δουλεία το πρωί και επέστρεφα αργά το βράδυ. ΕΓΩ που Παρασκευή βράδυ αποφάσιζα να φύγω εκδρομή το Σαββατοκύριακο , ΕΓΩ η απόλυτα ψυχαναγκαστική, καταναγκαστική και με όλες τις διαταραχές που μπορεί να υπάρχουν σχετικά με τη τακτοποίηση και τη καθαριότητα του σπιτιού, να πάρω σκύλο???????? Jamais.
Παρόλα αυτά δέχτηκα να την φιλοξενήσω στο μπαλκόνι μέχρι να βρεθεί η κατάλληλη οικογένεια που θα της έδινε αγάπη, φροντίδα και σπίτι. Δευτέρα ξεκίνησε η διαδικασία υιοθεσίας σκύλου Παρασκευή τελείωσε. Όχι δεν βρέθηκε ποτέ οικογένεια για το σκύλο, αλλά το διάστημα αυτό ήταν αρκετό να την αγαπήσω απεριόριστα και να μην μπορώ να την αποχωριστώ! Έτσι ο σκύλος έμεινε για πάντα μαζί μου με ότι συνεπάγεται αυτό. Περιττό να πω ότι όλα όσα θεωρούσα ταλαιπωρία και χάσιμο χρόνου γίνανε αγαπημένη καθημερινή συνήθεια!
Δύο χρόνια τώρα η Scarlett δίνει και παίρνει πολύ αγάπη από εμένα ,τη Ρίτσα ,τον Πέτρο, τον Αντώνη, τον Κωνσταντίνο, τη Χριστίνα, τη Μαρία ,τον Βασίλη, τον Γιάννη, τον Νίκο …. έκανε πολλούς φίλους, την Αυγή, τον Μήτσο ,τη Κανέλα, τη Λίζα, την Καρέλια, τη Ρέα , τον Φρίξο, τη Τιτίκα τον Τσάρλι και κάποια no-name αδέσποτα. Δύο χρόνια τώρα εγώ τσακώνομαι λίγο περισσότερο με τους γύρω μου για την υπεράσπιση της- εκεί έγινε και το μεγάλο ξεκαθάρισμα- και έχω μάθει να εμπιστεύομαι όσους αυτή συμπαθεί.
Η επόμενη βόλτα σας ας είναι στη φιλοζωική της πόλης σας ,υπάρχουν πολλά ζωάκια που περιμένουν ένα σπίτι. Δε θέλει πολύ σκέψη να υιοθετήσεις ένα ζώο συντροφιάς… Αγάπη πολύ θέλει και όλα τα άλλα έρχονται από μόνα τους.