Δεν τα συμπαθώ πολύ τα κλειδιά, γενικά είμαι αφελής μαζί τους, ξεχνώ που τα βάζω, δεν τα παίρνω πάντα όταν φεύγω και πολλές φορές τα χάνω, όμως αυτό το κλειδί το κουβαλώ πάνω μου από πιτσιρίκα, γιατί αυτό το κλειδί είναι μαγικό κι αξίζει να βρίσκεται στην τσεπούλα της καρδιάς κάθε μικρού και μεγάλου παιδιού.
Το βιβλίο Το μαγικό κλειδί από τις εκδόσεις Ελληνοεκδοτική, ανήκει στην κλειδοθήκη της συγγραφέως Λίνας Μουσιώνη, το οποίο αγκαλιάζουν σχεδόν ποιητικά οι εικόνες της Κατερίνας Βουρούτσου.
«Σουσάμι, άνοιξε!
Παστέλι, κόλλησε!
Τζουμταρατάτζουμ;
Σκουληκομυρμηγκότρυπα;
Μακαρόνια-με-κιμά;
Η πόρτα δεν άνοιγε με τίποτε.
Θα περνούσα λοιπόν όλη μου τη ζωή εδώ μέσα;
Σαν λιοντάρι στο κλουβί; Μα πώς τα κατάφερα έτσι;
Πόσο θα ’θελα να βρω ένα μαγικό κλειδί,
να ανοίξω την πόρτα και να πετάξω!»
Η ιστορία είναι ένα ταξίδι συναισθημάτων που οι μικροί μας φίλοι βιώνουν, από τη στιγμή που μια αταξία είναι ικανή να κλειδώσει τις όμορφες στιγμές τους, μέχρι να καταφέρουν να αρθρώσουν δειλά δειλά τη μαγική λέξη, εκείνη τη λέξη δηλαδή, που τα παιδιά δεν μπορούν εύκολα να ξεστομίσουν, μα μπορεί να τους προσφέρει το μαγικό χαλί για να βγουν από την δύσκολη θέση στην οποία βρίσκονται.
Ένα κοριτσάκι λοιπόν, κλείνεται στο δωμάτιό του, ύστερα από μια ίσως αταξία. Προσπαθεί απεγνωσμένα να βρει τρόπο αυτή η πόρτα να ανοίξει, τίποτα όμως δεν είναι ικανό να το κάνει. Η απόγνωση της ηρωίδας γίνεται θυμός κι ο θυμός λύπη, η λύπη φόβος κι ο φόβος διαλύεται με τη φαντασία της να ταξιδεύει, όπου η καρδιά της λαχταρά. Όταν εκείνη ηρέμησε, τότε κατάφερε να ξεκλειδώσει την πόρτα με τη μαγική λέξη κλειδί.
Με ένα συγνώμη, όλη η απόγνωση χάθηκε, ο θυμός της ξεφούσκωσε, ο φόβος της έγινε καπνός και η λύπη έδωσε στη θέση της τη χαρά και τη φαντασία.
Αυτή η μικρή μα τόσο σημαντική λέξη μπορεί να κλειδώσει κάθε αρνητικό συναίσθημα και εικόνα και να ελευθερώσει τις θετικές στιγμές που μας περιμένουν να ταξιδέψουμε μαζί τους.
Το βιβλίο μπορεί να ξεκλειδώσει τα όμορφα μηνύματά του μόνο σε ενήλικες με διαμπερές μυαλό, που θα βοηθήσουν τα παιδιά να μάθουν να ζητούν συγνώμη ουσιαστικά, αλλά και να βοηθήσει εμάς τους μεγάλους γονείς κι εκπαιδευτικούς να κατανοήσουμε πως ένα μικρό παιδί χρειάζεται να πάρει το χρόνο του, να δουλέψει μέσα του μέχρι να αποφασίσει να αρθρώσει μια δύσκολη λέξη που κι εμείς οι ίδιοι κάποιες φορές αρνούμαστε να ξεστομίσουμε.
Καλά ξεκλειδώματα…!!!
Γράφει η εκπαιδευτικός Γεωργία Παράσχου
