Η Βίκυ Στουφή γεννήθηκε στα Ιωάννινα και λόγω του επαγγέλματος του πατέρα της, που ήταν στρατιωτικός, είχε την ευκαιρία από πολύ νωρίς να ταξιδέψει και να διευρύνει του ορίζοντές της, γνωρίζοντας συνεχώς νέους ανθρώπους και πόλεις. Σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και επιστρέφοντας στην Ελλάδα απασχολήθηκε στον Ασφαλιστικό κλάδο, στον τομέα ανάπτυξης και ανάλυσης λογισμικού. Το πρώτο της βιβλίο Ηλέκτρα κυκλοφόρησε το 2007 από τις εκδόσεις Λιβάνη και έκτοτε έχει γράψει άλλα πέντε βιβλία τα οποία κυκλοφορούν από τον ίδιο εκδοτικό οίκο και είναι τα εξής: Λευκός άγγελος, Η σφραγίδα του ρόδου, Με τα μάτια της άλλης, Το αίνιγμα της πεταλούδας και Εσπερία. Από τις εκδόσεις Ωκεανός κυκλοφορεί το μυθιστόρημά της με τίτλο Μια μελωδία για την Εύα.
Μας παραχωρεί μια αποκλειστική συνέντευξη και μας παρουσιάζει το νέο της βιβλίο.
Πριν από λίγο καιρό κυκλοφόρησε το καινούργιο σας βιβλίο από τις εκδόσεις Ωκεανός με τίτλο ‘’Μια μελωδία για την Εύα‘’. Πείτε μας λίγα λόγια για το βιβλίο.
Η Εύα Βάρναλη είναι διάσημη σοπράνο και αρραβωνιασμένη με τον Ιταλό αριστοκράτη Νικολά Ντε Λούκα. Όταν ανακαλύπτει ότι εκείνος την απατά «δραπετεύει» στο Τρούρο της Κορνουάλης για να ξεπεράσει την απογοήτευση. Εκεί γνωρίζει τον μυστηριώδη Μπεν Άστον, οι προθέσεις του οποίου δεν είναι ξεκάθαρες καθώς δεν της αποκαλύπτει μια τρομερή αλήθεια που την αφορά και που εκείνη αγνοεί. Αναπόφευκτα, τα μυστικά του παρελθόντος κάποτε θα φανερωθούν, μόνο που το κόστος για την Εύα θα είναι τεράστιο, αφού ένα πολύ αγαπημένο της πρόσωπο θα πληρώσει με τη ζωή του. Στο προσκήνιο μπαίνει και ο Θάνος Δαρνέζης, αστυνομικός με ελληνική καταγωγή, που αναζητά τον δολοφόνο έχοντας ταυτόχρονα να ξετυλίξει το κουβάρι των συναισθημάτων του και να ξορκίσει τους δικούς του δαίμονες.
Ποια είναι τα βασικά στοιχεία τα οποία αναδεικνύονται μέσα από αυτό το βιβλίο;
Οι ανθρώπινες σχέσεις, τα απεριόριστα ψυχικά αποθέματα, που χωρίς τις δοκιμασίες δεν θα υποπτευόμαστε καν την ύπαρξή τους, το εύρος των δυνατοτήτων μας, τα όρια που θέτουμε στον εαυτό μας και μας εμποδίζουν να πάμε παρακάτω. Και τελικά η θυσία του «εγώ», που όταν το αφήνουμε να μας χαλιναγωγεί μας οδηγεί σε λάθος αποφάσεις και δύσκολα αποδεχόμαστε την αλήθεια.
Μιλήστε μας λίγο για τους κεντρικούς ήρωές σας.
Η Εύα Βάρναλη, μέσα από μια σειρά δυσάρεστων γεγονότων θα αναθεωρήσει τις αξίες της, θα γονατίσει πολλές φορές, αλλά στο τέλος θα σφίξει πεισματικά τα δόντια και θα σηκωθεί πιο δυνατή από ποτέ. Ο Θάνος Δαρνέζης, μετανάστης τρίτης γενιάς στην Αγγλία, μισεί την καταγωγή του επειδή αυτό το μήνυμα του πέρασαν κάποιοι όταν ήταν παιδί, δεν εξωτερικεύει τα συναισθήματά του και επομένως δεν κινδυνεύει να απορριφθεί ή να πληγωθεί. Ο Μπεν Άστον, αντίθετα από την Εύα, δυσκολεύεται να διαχειριστεί καταστάσεις, βυθίζεται στην αυτολύπηση, γίνεται αυτοκαταστροφικός και βάζει σε κίνδυνο τις ζωές των άλλων.
Από που εμπνευστήκατε την ιδέα του βιβλίου;
Πολλές φορές μια φράση ή μια εικόνα είναι αρκετή για να αρχίσω να δουλεύω στο μυαλό μου μια ιστορία. Είναι μια διαδικασία που γίνεται αυτόματα, χωρίς να το συνειδητοποιώ. Όταν η ιδέα ωριμάσει αρκετά αρχίζω να γράφω, γνωρίζοντας εκ των προτέρων το τέλος. Η διαδρομή προς αυτό το τέλος είναι άγνωστη. Το ανακαλύπτουμε μαζί κατά τη συγγραφή, οι ήρωές μου κι εγώ, κι αυτό είναι που κάνει το ταξίδι μας τόσο συναρπαστικό.
Κυρία Στουφή, θα ήθελα να μας πείτε λίγα λόγια για την μέχρι τώρα συγγραφική σας πορεία και τι σημαίνει πλέον για εσάς η συγγραφή.
Ξεκίνησα να γράφω πριν από δεκαπέντε χρόνια επειδή χρειαζόμουν να κάνω κάτι ιδιαίτερο για εμένα την ίδια, κάτι το οποίο αργότερα θα θυμόμουν με πολλή αγάπη και θα ένιωθε περήφανη για την ολοκλήρωσή του. Ήταν, δηλαδή, κάτι σαν στοίχημα με τον εαυτό μου. Ο «Λευκός Άγγελος», αν και εκδόθηκε αργότερα, ήταν το πρώτο βιβλίο που έγραψα και όταν τελείωσε ένιωσα πως είχα φέρει εις πέρας το δυσκολότερο εγχείρημα της ζωής μου. Έκτοτε ακολούθησαν άλλα έξι βιβλία και πλέον η συγγραφή είναι τρόπος ζωής επειδή μέσα από τις συνεχείς εξομολογήσεις, αναλύσεις και συναισθήματα βρίσκω τις ισορροπίες μου και λειτουργώ καλύτερα.
Πόσον καιρό σας παίρνει να ολοκληρώσετε ένα βιβλίο και ποιο σημείο της συγγραφής θεωρείτε ότι είναι το δυσκολότερο κομμάτι της;
Χρειάζομαι περίπου ένα χρόνο για να τελειώσω ένα βιβλίο. Στη συνέχεια ακολουθούν οι διορθώσεις, που θεωρώ ότι είναι ένα πολύ δύσκολο κομμάτι επειδή πρέπει να εντοπίσω τα κενά και να τα συμπληρώσω έτσι ώστε να δέσει καλύτερα η ιστορία. Αρκετές φορές έτυχε να ξαναγράψω ένα κεφάλαιο από την αρχή ή να διαγράψω τελείως κάποιο άλλο γιατί ήταν περιττό.
Πολλές φορές οι συγγραφείς δέχονται αρνητικά σχόλια για το έργο τους. Σας έχει συμβεί και αν ναι σας έχει πειράξει;
Φυσικά και έχω δεχτεί αρνητικά σχόλια για τα βιβλία μου. Δεν ενοχλούμαι όμως. Από τη μια θεωρώ το γούστο του καθενός καθαρά υποκειμενική υπόθεση και από την άλλη πιστεύω ότι τα αρνητικά σχόλια βοηθούν στο να εστιάσεις στις αδυναμίες σου και να τις βελτιώσεις. Πάντως, καμιά φορά φτάνει ένα θετικό σχόλιο για να σβήσει όλα τα αρνητικά. Όπως εκείνο που μου είχε στείλει ένα δεκαεφτάχρονο κορίτσι που μου εξομολογήθηκε πως μέχρι τότε δεν είχε διαβάσει κανένα εξωσχολικό βιβλίο και χάρη στο δικό μου αγάπησε το διάβασμα και συνέχισε και με άλλους συγγραφείς. Ήταν ότι πιο γλυκό και συγκινητικό μου έχουν πει ποτέ!
Συνέντευξη: Ιφιγένεια Γιαννοπούλου