Ο Αύγουστος πλησιάζει και μαζί του φέρνει το φεγγάρι που μοιάζει σαν μαργαριτάρι μα και τον καθαρό έναστρο ουρανό. Πόσες φορές θυμάμαι με τις φίλες μου να τρέχουμε για να δούμε τα αστέρια να κάνουν βουτιά στη γη και οι ευχές μαζί τους να πέφτουν σαν βροχή, ελπίζοντας πως έστω και μία θα πραγματοποιηθεί. Μία από τις πολλές προτάσεις που έκανα στα αστέρια, ήταν να πραγματοποιηθούν, έστω οι ευχές των φίλων μου. Σκεφτόμαστε άραγε όμως όλοι έτσι;
Στο παραμύθι Αριάδνη.. Η νύχτα των πεφταστεριών από τις εκδόσεις Ελληνοεκδοτική, του Κύπριου συγγραφέα Θεοφάνη Θεοφάνου, συναντάμε μια επιδέξια αράχνη, ίσως η καλύτερη της μοδιστρικής, που ξέρει όσο καμία άλλη στον κόσμο, να κεντά, να πλέκει, να ράβει με τις ώρες, τόσες ώρες που σαν έρχονταν το βράδυ, μη γνωρίζοντας τη δύναμη, ενός πεφταστεριού να ήταν η τελευταία που εύχονταν κάτι καλό να της συμβεί. Όταν έμαθε πως «έχανε» το χρόνο της δουλεύοντας και δεν προλάβαινε να πιάσει με την άκρη του ματιού της, έστω κι ένα πεφταστέρι, τα εγκατέλειψε όλα. Όμως δυστυχώς ακόμη και μετά από αυτό, τίποτα δεν πραγματοποιούνταν. Έτσι σκέφτηκε πως αφού εκείνη δεν είχε τη δυνατότητα να πραγματοποιούνται οι ευχές της, τότε κανένας άλλος δεν θα έπρεπε να έχει την τύχη αυτή.
Εργάστηκε λοιπόν, μέρα νύχτα και κατάφερε να πλέξει ένα τεράστιο αραχνοΰφαντο δίχτυ που κάλυπτε όλη τη γη, ώστε κανένα από τα αστέρια να μην φτάνει σαν ευχή σε κανέναν, ούτε σε ενήλικα, ούτε σε παιδί, μήτε σε ζώο, μήτε σε λουλούδι. ΠΟΥΘΕΝΑ, είναι αυτό που έλεγαν οι παλιοί, να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα.
Αλήθεια πόσο εύκολο είναι να χαιρόμαστε με τη χαρά του διπλανού μας; Τι είναι εκείνο που μας κρατάει μακριά από την ευτυχία του; Ένα καινούργιο παιχνίδι που η μαμά δεν πήρε στο παιδί της, μία ικανότητα που ο φίλος μας έχει, μα εμείς δεν μπορούμε ούτε καν να την πλησιάσουμε; Ο εγωισμός; Το μίσος; Ο θυμός; Η μιζέρια; Η ζήλια; Η κακία;
Ένα παραμύθι που μας μιλά για την ανιδιοτελή αγάπη προς το συνάνθρωπο, για την δύναμη να χαίρεσαι με τη χαρά του άλλου, την ικανότητα να συμπονάς τον διπλανό σου σε ότι κακό του συμβαίνει κι όχι χαιρέκακα από μέσα σου να το διασκεδάζεις, με την ελπίδα πως όλα μπορούν να πραγματοποιηθούν αρκεί να το πιστέψουμε, με τον στόχο να κάνουμε τους γύρω μας χαρούμενους, ακόμη κι αν εμείς περνάμε μια περίοδο που δεν μπορούμε να σηκώσουμε κεφάλι.
Το κεντημένο με την εικονογράφηση της Ιωάννας Αθανασοπούλου βιβλίο που σας προτείνω, πέραν από τα απίστευτα μηνύματα που περνάει στον μικρό αναγνώστη, δίνει την δυνατότητα προσέγγισής του από εκπαιδευτικούς μέσα από τις ενδιαφέρουσες διαθεματικές προτάσεις δραστηριοτήτων από την νηπιαγωγό Μελίνα Ιντζέ, καθώς και την επιστημονική εξήγηση του φαινόμενου των πεφταστεριών και τέλος προσφέρει έξυπνες δραστηριότητες που μπορούν δημιουργικά να απασχολήσουν τους λιλιπούτειους φίλους μας.
Να θυμάστε πως…«όσα κι αν πέφτουν αστέρια, μονάχα ένα χρειάζεσαι για ν΄ αλλάξεις τον κόσμο» και για μένα είναι το αστέρι που φωτίζει αγάπη.
Αστεράτες ευχές…
Γράφει η εκπαιδευτικός Γεωργία Παράσχου
