Δεκαπενταύγουστος. Μια μέρα γεμάτη “χρόνια πολλά” σε Μαρίες, Παναγιώτες, Παναγιώτηδες και Δέσποινες. Μια μέρα με τις πόλεις άδειες. Μια μέρα συνώνυμο της περιφοράς της εικόνας της Παναγίας της Τήνου, των εορτασμών στην Παναγία Σουμελά ή την Εκατονταπυλιανή στην Πάρο, αλλά και των πανηγυριών που στήνονται σε όλη την Ελλάδα για να γιορτάσουν την ημέρα της Παναγίας. Ξωκλήσια, μοναστήρια, εκκλησίες και πλατείες, λιγότερο ή περισσότερο γνωστές, γεμίζουν είτε από πιστούς που πάνε να εκπληρώσουν το τάμα τους είτε από επισκέπτες που πάνε να γιορτάσουν, να δουν φίλους και γνωστούς ή να αναβιώσουν τα έθιμα του τόπου τους.
Άλλωστε, πολλά πανηγύρια χάνονται στα βάθη του χρόνου, ενώ όλα μπλέκονται με τις παιδικές και μη αναμνήσεις μας. Ένα από αυτά είναι το “Παναγιά ή Παναΐα Παζάρ”, όπως το έλεγαν οι παππούδες μας. Πρόκειται για την εμποροπανήγυρη που γίνεται κάθε χρόνο από τα χρόνια της τουρκοκρατίας στα Φάρσαλα και ήταν η σημαντικότερη της Θεσσαλίας, καθώς συνέπιπτε με τη συγκομιδή των δημητριακών και μνημονεύεται τουλάχιστον από το 1608 σύμφωνα με την αρχαιολόγο Βάσω Νούλα.
Το ίσως παράξενο είναι ότι πολιούχος των Φαρσάλων είναι η Αγία Παρασκευή, ωστόσο το μεγάλο γεγονός της πόλης μέχρι και σήμερα παραμένει το “παζάρι της Παναγίας”. Μάλιστα, το παζάρι αυτό περιελάμβανε και ζωοπανήγυρη μέχρι και τη δεκαετία του 1960 σύμφωνα με διηγήσεις.
Σύμφωνα με το αρχείο του πρώην δημάρχου Φαρσάλων, του αειμνήστου Λάκη Βαϊρακλιώτη, η εμποροπανήγυρη των Φαρσάλων (15-23 Αυγούστου) “τελείτο γύρω από τις πηγές του Απιδανού (τουρκιστί Ταμπάκ Χανέ, δηλαδή βυρσοδεψείο) και η ύπαρξή της μαρτυρείται γραπτώς από το 1728 τουλάχιστον (Μελέτιος)”.
Πηγή:onlarissa.gr