ΒΙΒΛΙΟ, ΠΑΙΔΙ

Νέες παιδικές κυκλοφορίες: “Μαμά, πού είσαι;” της Αρετής Καράμπελα από τις εκδόσεις Κόκκινη Κλωστή Δεμένη

Μια ρεαλιστική ιστορία για την απώλεια. Το οριστικό και αμετάκλητο κενό που αφήνει πίσω του ο θάνατος και ο τρόπος για να το ξεπεράσει ένα μικρό παιδί.

Το καινούργιο μας σπίτι είναι αλλιώτικο.
Απ’ το δωμάτιό μου βλέπω μια μικρή γέφυρα.
Αν κάνω τα μαγικά μου, μπορεί και να δω εκεί τη μαμά μου.
Κλείνω τα μάτια, τ’ ανοίγω, αλλά τίποτα.

Όλοι ξέρουν τι μου έχει συμβεί και κάνουν σαν να μην έγινε τίποτα.
Νιώθω σαν την κούτα με τα γυαλικά. Όλοι με προσέχουν για να μη σπάσω.

Η μαμά μου σε τέτοιες περιπτώσεις έλεγε «Κι εσύ τι κάνεις;».
Αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια, μανούλα, κι ας θύμωνα όταν μου το ’λεγες.


Πώς μπορεί ένα κορίτσι να ζήσει μόνο με τον μπαμπά του, όταν έχει χάσει τη μαμά του;Μια γάτα απ’ το πουθενά, μια γκρινιάρα θεία, γλυκά που δεν τρώγονται, γιατροί, ένα αγόρι, μα κυρίως κουτιά, δίνουν τη λύση.

Η Αρετή Καράμπελα κάνει μια τολμηρή βουτιά στα σκοτεινά νερά της απώλειας. Τολμηρή, γιατί στην ιστορία της, η ηρωίδα που μένει πίσω, είναι ένα μικρό γλυκό κορίτσι , που μεγάλωσε με τα
απαλά χάδια μιας πολύ τρυφερής μητέρας και ΞΑΦΝΙΚΑ την χάνει, και μένει μόνο του. Δίπλα του, ένας ακόμα πιο ευάλωτος πατέρας, που τα βράδια, στο νέο σπίτι που μετακομίζουν, κλαίει
πνιχτά μόνος του, ψάχνοντας κι αυτός την δική του άκρη στο κουβάρι που το λένε θλίψη.
Κάθε τι, θυμίζει αυτόν τον ανεμοστρόβιλο αγάπης που φώναζε μαμά! Για όλα είχε ένα δικό της τρόπο να τα αντιμετωπίζει, να τα τακτοποιεί, ένα δικό της δυναμικό κώδικα ζωής, που μαγεμένη
ακολουθούσε τυφλά και η μικρή της κόρη. Τον αγαπούσε αυτό τον κώδικα, της έδινε σιγουριά…κι ας γκρίνιαζε καμιά φορά όταν της έλεγε η μητέρα της «Κι εσύ τι κάνεις;» Το ίδιο και ο πατέρας
της, ακολουθούσε πιστά τον κώδικα ζωής της – ήταν ο τρόπος του να την αγαπάει.

Τώρα όμως τι; Τι θα συμβεί; Πως θα μπορέσουν να ξαναζήσουν από την αρχή, μια νέα ζωή, χωρίς την μητέρα; «Κι εσύ τι κάνεις;» ξαναρωτά νοερά η μητέρα και το κορίτσι ξυπνά από τον λήθαργο της απώλειας και βρίσκει την δύναμη που αυτή περίμενε ότι θα δείξει και προχωρά μπροστά. Και στον ορίζοντά της διακρίνεται αχνά το κατώφλι της εφηβείας που την περιμένει να το διαβεί και να την φέρει σε μια νέα ζωή.

Previous ArticleNext Article