Με τις εκδόσεις ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ συνεχίζουμε το μονοπάτι της προετοιμασίας μας, για την προσαρμογή των μικρών μας παιδιών και μαθητών στο σχολείο, αλλά και για να ενισχύσουμε στην πορεία της σχολικής χρονιάς, την αγάπη τους για γνώση κι ενσυναίσθηση.
Το πρώτο βιβλίο είναι του συγγραφέα Άνταμ Ρεξ και ναι με κέρδισε από τον τίτλο ακόμη Το σχολείο πάει σχολείο , το ίδιο όμως έκανε και το εξώφυλλό, μιας κι ο εικονογράφος Κρίστιαν Ρόμπινσον χρησιμοποίησε ακριβώς αυτό που χρειάζεται η ηλικία της προσχολικής αγωγής για να μαγέψει στην κυριολεξία το μικρό αναγνώστη. Απλές, λιτές, καθαρές εικόνες, που ξεκουράζουν τα μάτια και θυμίζουν ζωγράφο σε ηλικία δημοτικού με χρώματα ζωντανά και πλούσιο περιεχόμενο. Μου άρεσε ιδιαίτερα η πινελιά με την ελληνική σημαία που τοποθετήθηκε στο νεόκτιστο σχολείο, καθώς και η πινακίδα που γράφει ολοκάθαρα 1ο Δημοτικό Σχολείο.
Το καινούργιο σχολείο συνομιλεί με τον επιστάτη του σαν παιδί, έχει άγχος περιμένοντας τον ερχομό των μαθητών και δε σταματά να κάνει ερωτήσεις. Στην αρχή με τα τόσα παιδιά που αντίκρισαν τα μάτια του φοβήθηκε, σκέφτηκε που και πως θα χωρέσουν όλα αυτά τα πλασματάκια μέσα του, στην πορεία στεναχωρήθηκε, σαν άκουσε άσχημα λόγια για εκείνο από τα μεγάλα παιδιά, μα και αγχώθηκε σαν είδε μια μικρούλα τρελοκοτσιδού από το νηπιαγωγείο να την φέρνει η μητέρα της σηκωτή, γιατί δεν ήθελε να πάει σχολείο. «Πο πο πρέπει να είμαι απαίσιο», σκέφτηκε το δόλιο. Στη διάρκεια της ημέρας όμως όλα άλλαξαν.. Τι έμαθε το νεόκτιστο σχολείο από το αγαπημένο του νηπιαγωγείο; Η μικρή του φίλη έχει την ίδια γνώμη για εκείνο μετά την πρώτη της μέρα; Πώς ένιωσε όταν άδειασε ξαφνικά; Είναι τύχη να είσαι σχολείο;
Ο συγγραφέας με απλό και κατανοητό τρόπο παρουσιάζει τη διαφορετική σκέψη που έχει κάθε παιδί για το σχολείο αλλά και τη σημαντικότητα και την τύχη στο να πηγαίνει κάποιος σχολείο, πόσο μάλλον αν πηγαίνει νηπιαγωγείο. Γιατί όλοι μπορούν να πάνε σχολείο, όμως όταν το σχολείο πάει σχολείο δε μπορείς να το προσπεράσεις και να μην το διαβάσεις.
Ο Λύκος πάει σχολείο είναι το δεύτερο βιβλίο των εκδόσεων ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ για την προσαρμογή των μικρών μαθητών μα κι όχι μόνο, της Ελίζαμπεθ Ντιβάλ. Η συγγραφέας με το κείμενό της διασκεδάζει μικρούς και μεγάλους, ενώ ταυτόχρονα κάνει τη γλώσσα να τρέχει σα νερό. Από την άλλη η εικονογράφηση του Eric Eliot πλαισιώνει τη χιουμοριστική διάθεση της συγγραφέως.
Το βιβλίο μέχρι ενός σημείου περνά μηνύματα όπως : η αγάπη για τη γνώση μπορεί να νικήσει την άσχημη πλευρά της προσωπικότητας μας, ενώ επισημαίνει ανάλαφρα, πως δυστυχώς δεν είναι όλα τα σχολεία έτοιμα να δεχτούν το διαφορετικό παιδί, στη συγκεκριμένη περίπτωση το σχολείο των προβάτων, δεν δέχεται τον λύκο πράγμα απολύτως σεβαστό και κατανοητό.
Αν το δουλέψετε, είτε στο σπίτι είτε στην τάξη, με παιδιά από 9 ετών και πάνω, μπορείτε να ολοκληρώσετε το ξεφύλλισμά του ως έχει, με το μαύρο χιούμορ της συγγραφέως να καταβροχθίζει την οδοντίατρο που ήρθε στο σχολείο να ελέγξει τα δόντια των προβάτων. Μαζί τους μπορείτε να αγγίξετε το μήνυμα, ότι όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ακριβώς αυτό που δείχνουν και καλά θα κάνουμε να έχουμε τα μάτια μας χίλια τετρακόσια.
Αν βέβαια δουλευτεί με μικράκια, αφήστε τις τελευταίες δύο σελίδες και δημιουργήστε το δικό σας τέλος. Τα παιδιά έχουν την ικανότητα να δημιουργήσουν τις πιο όμορφες και θετικές εξέλιξες σε μια ιστορία. Όπως ότι μαθαίνοντας τα φωνήματα κατάφερε να τροχίσει τα δόντια του ή πως άλλαξε τη διατροφή του, μα ακόμη καλύτερα να αποκαλύψει την αλήθεια και να βρεθεί μια λύση για τον καημένο λύκο που αγαπά τη γνώση αλλά έχει κοφτερά δοντάκια.
Καλές αναγνώσεις!!!
Γράφει η εκπαιδευτικός Γεωργία Παράσχου
