Συγκινημένη ακόμη μια φορά νιώθω, καθώς ξεφυλλίζω τα παραμύθια από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος, οι οποίες διαθέτουν πραγματικά, εξαιρετικά βιβλία ενσυναίσθησης , ενώ παρουσιάζουν με θετική πένα αλλά και ειλικρινή ματιά, όλα όσα περπατούν δίπλα μας και μέσα μας. Όχι, ο κόσμος των παιδιών δεν είναι πάντα αγγελικός κι ενώ λέμε πολλές φορές «Τι ξέγνοιαστα χρόνια τα μαθητικά», τα παιδιά στην πραγματικότητα, φορτώνονται ένα βάρος που γίνεται ασήκωτο στις μικρές τους πλάτες.
Το πρώτο βιβλίο είναι ένα απίθανο εγχειρίδιο για τα παιδιά με δυσλεξία, τις οικογένειές τους ,των συμμαθητών τους και των δικών τους οικογενειών και τέλος των εκπαιδευτικών. Είναι σημαντικό να ευαισθητοποιούμε τα παιδιά μας από πολύ μικρά στο διαφορετικό, να είναι έτοιμα να το αγκαλιάσουν κι όχι να το περιθωριοποιήσουν και να το κοροϊδέψουν. Το βιβλίο «Δεν μου αρέσει το διάβασμα» είναι λοιπόν μια ιστορία για τη δυσλεξία από τη συγγραφέα-εικονογράφο Λίζαμπεθ Έμλιν Κλαρλ, η οποία διαγνώστηκε στα 17 της από δυσλεξία. Με την εξαιρετική της πένα και το δυναμικό της πινέλο, η εξαιρετική αυτή γυναίκα, αποτυπώνει τις σκέψεις και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένα παιδί με δυσλεξία, καθώς εμψυχώνει το ίδιο και τους γύρω του, δίνοντας μαγικές λύσεις και χέρι βοηθείας. Από το μέγεθος των γραμμάτων αντιλαμβάνεται κανείς πως το βιβλίο είναι διαφορετικά υπέροχο…! Γι αυτό πριν πείτε πως το παιδί σας βαριέται το διάβασμα και βρίσκει δικαιολογίες, πως ζαλίζεται και πονάει η κοιλιά του ή δε βλέπει καλά, διαβάστε αυτό το υπέροχο βιβλίο.
Το δεύτερο βιβλίο έχει τον τίτλο «στιγμές άουτς!» και είναι μια ιστορία για τις λέξεις που πονάνε. Το όμορφο κείμενο του συγγραφέα- κλινικού ψυχολόγου Michael Genhart αποτυπώνει την καθημερινότητα που βιώνει ένα παιδί στο σχολικό περιβάλλον, όταν περιτριγυρίζεται από συμμαθητές με κοφτερή γλώσσα και πικρία στο στόμα. Τα παιδιά δεν είναι εύκολο να αντιληφθούν το πόσο σκληρά μπορούν να γίνουν με τους συνομηλίκους τους και πόσο πόνο μπορούν να προσφέρουν με μία λέξη που θα ξεστομίσουν, χωρίς πρώτα να τη σκεφτούν και τέλος πως τα ίδια θα ένιωθαν αν άκουγαν κάτι τόσο επίπονο. Όμως το βιβλίο δεν απευθύνεται μόνο στο θύτη, αλλά προσφέρει και τεχνικές άμυνας στο θύμα, για το πώς να υπερασπίζεται τον εαυτό του και να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του. Στο πίσω μέρος του βιβλίου, υπάρχει σημείωμα για γονείς κι εκπαιδευτικούς δίνοντας πληροφορίες για την μικροεπιθετικότητα, καθώς και για να μιλήσετε στα παιδιά σας, για την προσβλητική γλώσσα, τις προκαταλήψεις και τα στερεότυπα.
Γιατί η προσαρμογή των παιδιών στο σχολείο δεν είναι μόνο το πώς θα διαχειριστούν την αποκόλληση τους από την οικογένεια και τη ξεγνοιασιά αλλά και πως θα είναι καλό να συμπεριφέρονται τους συμμαθητές τους με ενσυναίσθηση, να τους στηρίζουν, να τους βοηθούν, να τους αγαπούν.
Καλές Αναγνώσεις!
Γράφει η εκπαιδευτικός Γεωργία Παράσχου