Με το ‘καλημέρα’ και την υποβολή των υπογραφών στήριξης των υποψηφιοτήτων τους, οι υποψήφιοι αρχηγοί θέλησαν να κάνουν ‘επίδειξη δύναμης’, επιχειρώντας να διασφαλίσουν ο καθένας την θέση του στην κούρσα. Δεν είναι τυχαίο ότι μόνο λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του, ο Γιώργος Παπανδρέου κατέθεσε 84 υπογραφές μελών της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του κόμματος, όταν αρκούσαν μόλις 45. Την ίδια ώρα, άφησε ανοιχτή την πλατφόρμα υπογραφών πολιτών, διαρρέοντας ότι άγγιζαν ήδη τις 20.000 υπογραφές, μόνο και μόνο πάντως για τη δυναμική που αποκτά έτσι το κόμμα, μια και αυτές δεν λογίζονται ως υπογραφές. Τη δική του ‘επίδειξη δύναμης’ έκανε ο ευρωβουλευτής Νίκος Ανδρουλάκης που συνόδευσε την υποψηφιότητά του με 110 υπογραφές μελών της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής και 20.000 υπογραφές μελών του κόμματος. Στη δήλωσή του, επανέλαβε τα περί ανανέωσης που είναι όχι μόνο πολιτικό και κοινωνικό αίτημα, αλλά και βασική προϋπόθεση για την αναγέννηση του χώρου. «Το ζητούμενο σήμερα είναι η ενότητα, η διεύρυνση και η πολιτική αυτονομία της παράταξης. Για να μεγαλώσει, να δυναμώσει και να μπορεί να εγγυηθεί ένα καλύτερο μέλλον για την πατρίδα μας», είπε μεταξύ πολλών άλλων, καλώντας όλους να ενώσουν τις δυνάμεις τους μαζί του.
Την ίδια ώρα, και ενώ ο Χάρης Καστανίδης και ο Ανδρέας Λοβέρδος είχαν καταθέσει τις δικές τους υπογραφές από την προηγούμενη Παρασκευή ακόμα, ο τελευταίος έσπευσε χθες να διαρρεύσει αργά το βράδυ, ότι πλέον οι υπογραφές που είχε στη διάθεσή του, και άρα αν τις κατέθετε χθες, θα άγγιζαν τις 22.100. Για ένα ‘ωραίο ταξίδι’ που ξεκινά, μίλησε από την πλευρά του ο Παύλος Γερουλάνος, που κατέθεσε 6245 υπογραφές πολιτών από όλη την χώρα, οι οποίοι «θέλουν να δουν την προοδευτική παράταξη να γίνεται ξανά δύναμη ελπίδας», όπως χαρακτηριστικά είπε.
Στην κατάθεση 7000 «τιμητικών», όπως τις περιέγραψε, υπογραφών, προχώρησε από την πλευρά του ο Παύλος Χρηστίδης, τονίζοντας ότι η υποψηφιότητά του θέλει να εκφράσει τις αγωνίες της νέας γενιάς για κοινωνική δικαιοσύνη και ίσες ευκαιρίες πρόσβασης στην εκπαίδευση και την εργασία, «για να σταματήσουμε να είμαστε η πρώτη μεταπολεμική γενιά που ζει χειρότερα από τους γονείς της», όπως χαρακτηριστικά είπε μεταξύ πολλών άλλων. Και μπορεί όλα αυτά να έγιναν για την προαναφερθείσα ‘επίδειξη δύναμης’, αλλά είναι ενδεικτικά της απήχησης που έχει πλέον το πολιτικό γεγονός στον κόσμο και αισιόδοξα για την τελική συμμετοχή των πολιτών στην κάλπη, που ήταν εξαρχής και το ζητούμενο.