Την Παρασκευή 27 Μαΐου 2022, στο Κτίριο Σπίρερ (Μικρασιατών 81), στις 8 το βράδυ, σε συνεργασία με το βιβλιοπωλείο ΠΛΑΣΤΕΛΙΝΗ με τη στήριξη των φορέων: ΠΟΛΙΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ, ΠΡΩΤΟΣ ΣΟΡΟΠΤΙΜΙΣΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΒΟΛΟΥ και ΣΟΡΟΠΤΙΜΙΣΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΒΟΛΟΥ ΘΕΤΙΣ. Με τον Στέλιο Μάινα συνομιλεί ο συγγραφέας Θωμάς Κοροβίνης. Αποσπάσματα από το βιβλίο διαβάζει η ηθοποιός Κάτια Σπερελάκη.
Ο γνωστός ηθοποιός με τη σπουδαία συγγραφική πένα Στέλιος Μάινας παρουσιάζει στο Βόλο το νέο του μυθιστόρημα με τίτλο Να θυμηθώ να παραγγείλω, μια ελεγεία για την έννοια και τη διαχείριση του σωματικού και του ψυχικού πόνου ως απότοκου της βιολογικής αλλά και της συναισθηματικής απώλειας. Ένα βιβλίο που εκκινεί από τη διαλεκτική της ευθανασίας και επεκτείνεται σε ζητήματα όπως η διαχείριση της ήττας και της ματαίωσης.
Μια γιατρός, αναισθησιολόγος, η Άννα, αφηγείται την ιστορία της ζωής της από το κελί της φυλακής. Πάντα έβαζε προτεραιότητες στη ζωή της. Από μικρή. Από την πρώτη της επέμβαση, καταμεσής ενός χορταριασμένου οικοπέδου της παιδικής της ηλικίας, κρατώντας ένα σακουλάκι, επιτάχυνε τη διαδικασία της φύσης, γλιτώνοντας το μικρό γατάκι που υπέφερε από αυτό που η ίδια δεν άντεχε, τον πόνο. Κι έτσι, μεγαλώνοντας αποφάσισε να διαλέξει αυτό το επάγγελμα. Η διαχείριση του πόνου όμως την οδηγεί να ξεπεράσει τα όρια της ιατρικής ηθικής, θέτοντας το δίλημμα «ευεργέτης ή φονιάς;» Πολύ σύντομα ακολουθούν η αποκάλυψη, η νέμεσις και η τιμωρία, και η φυλάκιση. Μια ιστορία που γοητεύει αλλά και προβληματίζει.
Όπως έχει πει σε συνέντευξή του ο Στέλιος Μάινας, αφετηρία για το μυθιστόρημά του αποτέλεσε η Φόνισσα του Παπαδιαμάντη στην οποία έχει καταφύγει επανειλημμένως από τα γυμνασιακά του χρόνια, όμως την τελευταία δεκαετία κατάλαβε στην πραγματικότητα το περιεχόμενό της.
Διαβάστε ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο.
Η αγαπηµένη µου Parker ήταν πάντα στις επάλξεις, ακαταπόνητη και συνεχώς ρέουσα, αλλά όταν οι σκέψεις σου έρχονται σε κύµατα, άναρχα, ακανόνιστα και άρρυθµα, κι όταν η µια φράση καβαλάει την άλλη, όπως ακριβώς ο αφρός από το µεγαλύτερο κύµα καβαλάει το µικρότερο καταπίνοντάς το, ε τότε… και ο ειρµός σου καταντάει ναυάγιο, κι όσο κι αν σου έρχεται να σκίσεις τις σηµειώσεις σου, πρέπει να συνεχίσεις να γράφεις για να επιβιώσεις.