Παρουσίαση βιβλίου “Ίκλι Αβρίκ” της Μαριάνθη Νταφούλη στη Βελίκα Ν.Λάρισας την Παρασκευή 7 Αυγούστου 2020, ώρα 20.30 μ.μ
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Η Μαριάνθη Νταφούλη γεννήθηκε το 1976 και πέρασε τα παιδικά της χρόνια στην Κρανιά Ελασσόνας και στον Πλατύκαμπο Ν. Λάρισας, απ’ όπου και κατάγεται. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Δημόσιο Δίκαιο στη Νομική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 1999 ζει και εργάζεται ως δικηγόρος στην Αθήνα. Το Ίκλι Αβρίκ είναι το πρώτο της βιβλίο και το πρώτο επίσημο «σκασιαρχείο» της από τα δικόγραφα και τις γνωμοδοτήσεις.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Τι σχέση μπορεί να έχουν η απόδραση των είκοσι επτά απ’ τις φυλακές των Βούρλων, η μάχη της παράγκας στη Δραπετσώνα και τα μπουρδέλα με μια χαμένη σαγιονάρα σ’ ένα αγροτικό καμποχώρι;
Πως αλλιώς μπορείς να αφηγηθείς τα παιδικά μας παραμύθια και ποιος
φοβάται τον «μεσημερά»;
Πώς ξεπληρώνεις το χρέος μιας σωσμένης ζωής ή του πληρωμένου έρωτα;
Πού πάνε οι τσιγγάνοι όταν φεύγουν και γιατί δεν χρειάζεσαι ομπρέλα όταν βρέχει;
Πώς μαζεύουν στον κάμπο το βαμβάκι, πώς πλέκουν τα σκόρδα πλεξούδες και τι είναι τα «κιούγκια» και το «μαλκότσι»;
Τι λένε τα σημάδια του καφέ στο φλιτζάνι και γιατί βλέπεις καλύτερα την αλήθεια με τα μάτια κλειστά;
Τι γεύση έχει μια μπύρα μετά την απόδραση;
Αυτά και άλλα ερωτήματα βρίσκουν απάντηση στο «Ίκλι Αβρίκ» αν βγεις έξω, έξω απ’ τη συνήθεια, έξω απ’ τα μικρά και μεγάλα ψέματα που λέμε στον εαυτό μας, έξω απ’ το κελί του φόβου και της ασφάλειας.
Ένας ύμνος στη ζωή και τη βαθύτερη ουσία της με σχεδόν κινηματογραφικές εικόνες, ψυχαναλυτικές αφηγήσεις και αμείωτη ένταση μέχρι το τέλος. Κοφτός λόγος, μικρά κεφάλαια και κυκλική αφήγηση ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν.
Μια αφήγηση για τους δραπέτες.
Σε μια Αθήνα που φλέγεται απ’ τα συλλαλητήρια, η Εύα συναντά και ερωτεύεται έναν μυστηριώδη άντρα, τον Γιώργο, που θα της πει για πλάκα ότι τον λένε Αδάμ και θα ανακαλύψει ότι τη συνδέουν μαζί του πολλά περισσότερα απ’ το
κοινό τους παρόν.
Με φόντο τη Δραπετσώνα και τις αφηγήσεις της γριάς Ευδοκίας, η Εύα με τις μνήμες απ’ το καμποχώρι που μεγάλωσε, περνάει απ’ τα παραμύθια της παιδικής ηλικίας, αυτά που της είπαν κι αυτά που η ίδια έπλασε, στην αλήθεια. Κι αυτή είναι μια διαδρομή προς την ελευθερία, μια απόδραση απ’ τον παράδεισο των ψευδαισθήσεων.
Η ιστορία ξετυλίγεται σε τρία επίπεδα που εναλλάσσονται κυκλικά : η αφήγηση της γριάς Ευδοκίας σε πρώτο πρόσωπο, το παρόν της Εύας και του Γιώργου και το παρελθόν της Εύας στο καμποχώρι. Αυτές οι αφηγήσεις συμπλέκονται τελικά στο γραμμικό παρόν, όταν τα κομμάτια του παζλ συνδέονται μεταξύ τους.
Δεν είσαι έτοιμος. Μια στιγμή τρέλας είναι. Μια στιγμή είναι που πηδάς στο
κενό. Που πηδάς απ’ το κελί σου σ’ ένα άλλο κελί. Για να φύγεις ύστερα κι απ’ αυτό.
Για πού; Έξω. Δεν είναι η σωστή η ώρα. Μια στιγμή είναι. Μια ζωή είναι. Μια ζωή
έξω.
Άμα αρχίσεις να σκάβεις την τρύπα είσαι ήδη έξω.
Κελιά και μπούκες. Ίκλι αβρίκ, βγες έξω!