Σε συνεργασία µε την Ειδικό Καρδιολόγο ΘΕΟ∆ΩΡΑ ΚAΡOΤΣΑΚΗ
tkarotsaki@gmail.com
Η κολπική µαρµαρυγή µπορεί να ταξινοµηθεί σε τρεις κατηγορίες:
– Παροξυσµική: Αν αναταχθεί µόνη της πριν τις 48 ώρες.
– Εµµένουσα: Αν αναταχθεί µετά τις 48 ώρες µε ή χωρίς ιατρική παρέµβαση.
– Χρόνια: Όταν παραµένει µόνιµα.
ΑΙΤΙΑ
Τα αίτιά της διακρίνονται σε:
Καρδιαγγειακή αιτιολογία
- Βαλβιδοπάθεια
- Αρτηριακή Υπέρταση
- Ισχαιµική καρδιακή Νόσος- Στεφανιαία Νόσος
- Οξύ έµφραγµα του µυοκαρδίου
- Καρδιακή ανεπάρκεια
- Συγγενείς ανωµαλίες (π.χ µεσοκολπική επικοινωνία)
Μη καρδιακή αιτιολογία:
- Θυρεοειδοπάθεια
- Πνευµονοπάθεια (ΧΑΠ, Πνευµονική Εµβολή)
- Αλκοολισµός
- Παχυσαρκία
- Σακχαρώδης ∆ιαβήτης
- Stress
- Άπνοια
- Χρόνια νεφρική ανεπάρκεια
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
Η κλινική εικόνα µπορεί να διαφέρει από ασθενή σε ασθενή. Τα πιο συχνά όµως αναφερόµενα συµπτώµατα είναι αίσθηµα παλµών, ταραχή, αίσθηµα δύσπνοιας, εύκολη κόπωση, ζάλη, αδυναµία, πόνος στο στήθος.
∆ΙΑΓΝΩΣΗ
Η διάγνωση γίνεται µέσω καρδιογραφήµατος. Έχει συγκεκριµένα ηλεκτροκαρδιογραφικά ευρήµατα που πρέπει να διαφοροδιαγνωστούν από άλλες υπερκοιλιακές αρρυθµίες.
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
Για την αντιµετώπιση του ασθενούς πρέπει να εκτιµηθεί:
- A. Ο κίνδυνος του για αγγειακό επεισόδιο
- B. Οι παράγοντες που διαθέτει που προδιαθέτουν σε επεισόδια κολπικής µαρµαρυγής.
Ένα από τα σηµαντικότερα κεφάλαια στην κολπική µαρµαρυγή είναι αυτό της αντιπηκτικής θεραπείας. Τα λεγόµενα κουµαρινικά αντιπηκτικά µε κύριους εκπροσώπους τη βαρφαρίνη (Panwarfin) και την αδενοκουµαρόλη (sintrom), αποδείχθηκαν για πάρα πολλά χρόνια ιδιαίτερα αποτελεσµατικά για την πρόληψη των εγκεφαλικών επεισοδίων σε ασθενείς µε κολπική µαρµαρυγή, µε εύκολη χορήγηση µια φορά την ηµέρα, εξατοµικευµένη για κάθε ασθενή δόση και χαµηλό κόστος.
Το µειονέκτηµα αυτών των αντιπηκτικών είναι η ανάγκη των συχνών αιµατολογικών εξετάσεων (PT ή INR) για την διαµόρφωση της δόσης ώστε να υπάρχει το καλύτερο θεραπευτικό όφελος µε τον µικρότερο κίνδυνο αιµορραγίας.
Μια νέα γενιά θεραπειών που εµποδίζουν τελικά την παραγωγή θροµβίνης και έτσι τον σχηµατισµό θρόµβων, ήρθε να προστεθεί στη φαρέτρα του καρδιολόγου.
Το πλεονέκτηµα τους σε σχέση µε τα παλαιότερα αντιπηκτικά είναι ότι δεν απαιτεί επαναλαµβανόµενες αιµοληψίες για τον καθορισµό της δόσης τους, δεν επηρεάζεται η δράση τους από την τροφή και έχουν µικρή πιθανότητα αλληλεπίδρασης µε άλλα φάρµακα.
Αυτά είναι η δαµπιγκατράνη (Pradaxa) ή ριβαροξαµπάνη (Xarelto) και η αµπιξαµπάνη (Eliquis). Για το πρώτο έχει κυκλοφορήσει πρόσφατα και αντίδοτο σε περίπτωση αιµορραγίας αυτοµατης η από τραυµατισµό.
Ποιοι όµως ασθενείς έχουν αυξηµένο κίνδυνο για κάτι τέτοιο; Όλοι πρέπει να λαµβάνουν αντιπηκτική αγωγή;
Την τελική απόφαση θα την πάρει ο θεράπων καρδιολόγος και όχι ο ασθενής µιµούµενος τη θεραπεία κάποιου συγγενικού ή φιλικού του προσώπου.
Χορηγούνται επίσης φάρµακα αντιαρρυθµικά για τον έλεγχο του καρδιακού ρυθµού όπως αµιοδαρόνη, φλεκαϊνίδη, σοταλόλη, προπαφαινόνη.
ΒΑΣΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΠΡΟΛΗΨΗΣ
- Υγιεινή διατροφή.
- Καθηµερινή σωµατική άσκηση.
- Αποφυγη καπνισµατος.
- ∆ιατηρηση ένος υγιους σωµατικόυ βάρους.
- Περιορίσµο στην κατανάλωση αλκοόλ και καφεΐνης.
- Μειώση του stress.