Αν τον τελευταίο χρόνο βρεθήκατε σε ένα κατάστημα όπου νιώσατε άβολα και αδύναμοι ανάμεσα σε όλα τα ρούχα που βλέπατε γύρω σας, αν δεν καταλαβαίνετε τι σημαίνει ο όρος «mom jeans» γιατί απλώς σκέφτεστε τη μαμά σας με τζιν· αν σας έχει πει ευγενικά η πωλήτρια πως το κοντό παντελόνι που έχετε δοκιμάσει δεν σας κολακεύει και τόσο, αλλά τι να κάνουμε, «μόνο κοντά παντελόνια έχουμε, αυτά είναι στη μόδα»· αν, τέλος, γεννηθήκατε εκεί γύρω στο ’78 και ακόμα δεν έχετε ξεπεράσει το ότι γίνονται ’90s πάρτι, μην ανησυχείτε. Είστε δικός μου άνθρωπος. Η ζωή μάς πρόλαβε και μας κράτησε εκεί που νομίζαμε πως ήμασταν ακόμα 25, αλλά, εν τω μεταξύ, δεν ήμασταν, γιατί απλώς μεγαλώσαμε. Καλύτεροι από τους προγενέστερους, σαφώς σοφότεροι από αυτούς, εντελώς μπερδεμένοι με το θέμα «μόδα», αφού –ας το ομολογήσουμε– ζούμε την πλήρη απαξίωση αυτού που ήταν κάποτε. Όμως, καθώς τελείωσαν οι επιδείξεις για τις σεζόν του 2018 και τα πράγματα φαίνονται αρκετά μεταιχμιακά αλλά και κάπως πρόσχαρα, σας έφτιαξα έναν μικρό οδηγό για όσα θα ακολουθήσουν (πιθανότατα) στη μόδα, ώστε να πορευθείτε και να αγκαλιάσετε τις τάσεις και, φυσικά, τις νεότερες ηλικίες.
The NoAge Age
Το «Allure», το καλύτερο ίσως περιοδικό ομορφιάς παγκοσμίως, έβγαλε εξώφυλλο με την Έλεν Μίρεν και τίτλο «Τhe end of anti-aging», η Σίντι Κρόφορντ και η Ναόμι Κάμπελ στα πενήντα τους ακόμα κάνουν πασαρέλα ‒ μπορεί να έχεις ακούσει τον όρο «perennials». Όσο οι γυναίκες φεύγουν απ’ όλα τα κλισέ της οικογένειας, του γάμου, της μανούλας και συνεχίζουν να κάνουν τη ζωάρα τους χωρίς να νιώθουν σαν προϊόν με ημερομηνία λήξης, τόσο θα αλλάζει η βιομηχανία της ομορφιάς. Αυτό σημαίνει πως φεύγουμε επιτέλους από την εικόνα του μοντέλου-κοριτσιού και αγκαλιάζουμε περισσότερο ιδέες, όχι συγκεκριμένες γυναίκες.
Η Rihanna θα γίνει η βασίλισσα όλων
Μάλλον αυτών που όλοι υπολογίζουν, δηλαδή των νεότερων. Η επίδειξή της στη Νέα Υόρκη έσκισε, η σειρά καλλυντικών της έκανε τα κορίτσια να κλαίνε online. Πριν από λίγες μέρες ανακοινώθηκε η υποψηφιότητά της για τα Fashion Awards 2017. Το υβρίδιό της είναι μοναδικό. Στον βάλτο του σήμερα, τη στιγμή που δεν υπάρχουν νεανικές υποκουλτούρες, η Rihanna επιπλέει νωχελικά, μιλώντας κατευθείαν στην καρδιά των νέων, φορώντας τα άναρχα, απελευθερωμένα ρούχα που θέλουν κι αυτοί. Όλες της οι συλλογές παραπέμπουν σε ένα μακρινό πάρτι, σε μια μυστική συγκέντρωση, μια μεγάλη συναυλία, ένα μέρος όπου κάθε 20χρονος ποθεί να βρεθεί. Η Rihanna μπορεί να είναι ό,τι θέλει, όπου θέλει, με όποιον αλλοπρόσαλλο τρόπο σκεφτείς, χωρίς όμως αυτά που φορά να γίνονται θεατρικό κοστούμι, όπως στην περίπτωση της Lady Gaga. Στοίχημα πως σε μερικά χρόνια από τώρα η εφηβεία μπορεί να αλλάξει όνομα και να αποκαλείται απλώς «Rihanna».
Θα φοράμε ρούχα δυσανάλογα φαρδιά
Ο μύθος λέει πως κάθε φορά που η παγκόσμια οικονομία πάει να ανακάμψει, τα ρούχα φαρδαίνουν ή, τουλάχιστον, χρησιμοποιούν περισσότερο ύφασμα. Μπορεί να είναι κι έτσι. Μεγάλα παντελόνια, φαρδιά σακάκια, μεγάλα t-shirts και μανίκια. Οπλιστείτε με κουράγιο, είναι τόσο άνετα τα αναθεματισμένα.
Μπορεί το καλοκαίρι οι νέοι να φοράνε crocs και (κάποιοι) από εμάς να τους ακολουθήσουμε
Έχω ολόκληρη θεωρία για την παγκόσμια συνωμοσία του άσχημου παπουτσιού, που της αξίζει ξεχωριστή ανάλυση. Για να γυρίσουμε στο θέμα μας τώρα, ο λόγος στα crocs και στη version που εμφάνισε πριν από λίγο καιρό ο οίκος Balenciaga υπό την καθοδήγηση του Demna Gvasalia. Όσο και να χτυπιούνται οι στυλοβάτες της ελεγκάντσας, τα crocs μπορεί και να νικήσουν, όπως νίκησαν οι γούνινες παντόφλες, τα πλαστικά διάφανα πέδιλα της γιαγιάς κ.λπ. Ο λόγος είναι απλός: οι ενδυματολογικές εμμονές των νέων πρέπει να είναι τέτοιες ώστε να εξαγριώνουν τους μεγαλύτερους. Ε, δεν έχουμε αφήσει και τίποτα όρθιο πια, τα crocs μείνανε, κάπου έπρεπε να ξεσπάσουν.
Η κοριτσίστικη μόδα δεν θα είναι για μικρές πριγκίπισσες
Θυμάστε που κάποτε τα κοριτσίστικα ρούχα που δεν φορούσαν η Britney Spears και η Christina Aguilera έπρεπε να είναι «παραμυθένια»; Υπήρχε τότε ένας συγκεκριμένος αυτισμός που αποφάσιζε πως ένα κορίτσι μπορούσε να είναι μονάχα πάρα πολύ σέξι ή πάρα πολύ νεράιδα, η κανονική ύπαρξη της σεξουαλικότητας ήταν κάτι που δεν αποτυπωνόταν πουθενά, σαν να μην υπήρχε. Το σκεφτόμουν πολύ καθώς κοίταζα τη συλλογή του Philosophy by Lorenzo Serafini, που περπατούσε βέβαιη στον σίγουρο δρόμο της Isabel Marant, αλλά το έκανε ακόμα καλύτερα. Ήταν ρούχα που απέπνεαν σιγουριά, ήταν διασκεδαστικά, σέξι, πνευματώδη. Δεν ντύνουν πριγκίπισσες και νεράιδες, δεν ζητάνε από τα κορίτσια να είναι υπερσεξουαλικά για να αρέσουν. Μαζί με τη διαφορετική προσέγγιση της Rihanna, όλο αυτό μου φάνηκε πολύ πιο υγιές και γήινο για τα κορίτσια σε σχέση με αυτό που μας πλασάρανε ως «μόδα» όταν ήμασταν πιο μικρές.
Από την άλλη, πιθανότατα πρέπει να δεχτούμε πως οι νεότερες θα ντύνονται σαν βιντεοκλίπ των Salt’n’Pepa
Το πρόβλημα είναι πως τα φορούσαμε ακριβώς έτσι πριν από 20 χρόνια και τώρα φαίνονται ξανά φρέσκα και «πρωτότυπα». Οριζόντιες ρίγες, φόρμες γυμναστικής, σορτς, περίεργα σκουφιά, αρβύλες, γιλέκα κατάσαρκα, μικρά γυαλιά κατεβασμένα στη μύτη, τσόκερ. Καθώς οι μεγαλύτεροι (εμείς είμαστε αυτοί, σας θέλω ψύχραιμους) θα νιώθουμε άβολα για τα χρόνια που πέρασαν χωρίς να καταλάβουμε τίποτα, μια πιτσιρίκα θα μας σκάσει ένα φιλάκι, φορώντας τα σορτσάκια της με ευλάβεια. Οι νέοι θα είναι πάντα οι καλύτεροι φίλοι μας, αλλά εμείς θα είμαστε πάντα γοητευτικοί. Κάποιος ας γεμίσει ένα croc και ας πιει από αυτό, παρακαλώ!