Ριπές μνήµης, αποτυπώματα που χάνονται, επεισόδια ανολοκλήρωτα, ήχοι που σβήνουν. Μυθικά ονόµατα µε σημερινά επώνυμα.
Στο βιβλίο αυτό ο Πιατάς απευθύνει στον αναγνώστη έναν παραµυθιάρικο και παραµυθητικό, δηλαδή παρηγορητικό, χαιρετισµό, ως άλλος Λουκιανός: Μελλοντικέ νεκρέ αναγνώστη, θα ζεις όσο υπάρχουν ζώντες που µιλάνε για σένα πάνω στον πλανήτη Γη. Στήνει ένα κεφάτο και στοχαστικό πολυθέαµα για την απώλεια και την απουσία φίλων και αγαπηµένων, µε σκηνικό τον Λαύκο του Πηλίου.
Kάποτε που φιλοξένησα µια φίλη µου, µου εκμυστηρεύθηκε το επόµενο πρωινό ότι στην κλειστή πόρτα του δωματίου της πέρασε η φιγούρα μιας γιαγιάς, που τη ρώτησε τι δουλειά είχε στο σπίτι της. Εκείνη απάντησε ότι ήταν φιλοξενούμενή µου και η άυλη μορφή τής είπε πόσο ευχαριστημένη ήταν που αγαπούσα το δικό της σπίτι και χάθηκε όπως παρουσιάστηκε. Γέλασα, της εξήγησα ότι κάθε σπίτι που έχει περάσει έναν αιώνα ζωής και σέβεται τον εαυτό του δεν μπορεί να µην έχει φάντασµα. Πέρασαν τα χρόνια, µια μέρα συζητώντας µε τη γειτόνισσα µου είπε ότι από όταν ήταν κοριτσάκι δεν θυµόταν να μένει κανείς στο σπίτι, εκτός από µια «μανιά» – έτσι λένε τις υπερήλικες γυναίκες, ετυμολογικά βγαίνει από το µάνα-γεννήτωρ και «µανία» ζωής.
Δημήτρης Πιατάς
ΕΓΡΑΨΑΝ
Υπέρµαχος ενός εκλεπτυσµένου πρωτογονισµού, ο Πιατάς καταβροχθίζει λύπες και χαρές, αναµνήσεις, απουσίες, αισθήματα, τους ανθρώπους και τη φύση, ιστορικά και επιστημονικά δεδομένα, φιλοσοφικές θεωρίες, ποίηση, θέατρο, ταινίες, κόµικς, µύθους, µε την ανελέητη όρεξη του ανθρώπου που θέλει να χορτάσει ζωή.
Σάκης Σερέφας
Ο ∆ηµήτρης Πιατάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1951 και αποφοίτησε από τη ∆ραµατική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Υπήρξε ιδρυτικό µέλος του Αµφιθεάτρου του Σπύρου Ευαγγελάτου. Συνεργάστηκε µε το Ελεύθερο Θέατρο και την Ελεύθερη Σκηνή σε µια σειρά από επιτυχηµένες επιθεωρήσεις. Ως θιασάρχης ανέβασε αρκετά κλασικά έργα, ελληνικά και ξένα.
Ως πρωταγωνιστής έχει ερμηνεύσει ρόλους κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου σε συνεργασία µε μεγάλους θεατρικούς φορείς, όπως το Εθνικό Θέατρο, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, το Μέγαρο Μουσικής, η Εθνική Λυρική Σκηνή, και µε αρκετά ∆ΗΠΕΘΕ. Έχει λάβει μέρος σε ραδιοφωνικές και σε τηλεοπτικές παραγωγές, καθώς και σε πολλές κινηματογραφικές ταινίες. To Σινέ Λαύκος είναι το τρίτο κατά σειρά βιβλίο του, µετά το Μηχανάκι, γκόµενα και αρχηγός (1982) και τη θεατρική διασκευή Ο καλός στρατιώτης Σβέικ (1997).