Το Βιβλιοπωλείο ΑΝΕΜΟΣ (Κύπρου 47, Λάρισα, τηλ.: 2410 252390) και οι Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ παρουσιάζουν το νέο βιβλίο της Κλαίρης Θεοδώρου, στο καφέ Κλίμαξ σήμερα 5 Δεκεμβρίου στις 19:00 στην αίθουσα του Λίντο Οργανισμού (Ηφαίστου 2 {έναντι αρχαίου θεάτρου}, στη Λάρισα.
Για το βιβλίο θα μιλήσουν ο Γιάννης Ζαραμπούκας, ποιητής και αρθρογράφος, και η Γιάννα Νεντούδη, καθηγήτρια αγγλικών. Η συγγραφέας θα συνομιλήσει με το κοινό και θα υπογράψει αντίτυπα του βιβλίου της.
Σε επικοινωνία που είχαμε με την κυρία Θεοδώρου μας μίλησε σχετικά με το νέο της βιβλίο.
Διαβάστε παρακάτω τη συνέντευξή της:
- Συστήστε μας με λίγα λόγια το νέο σας βιβλίο
Οι «Άλικες Σιωπές» είναι η ιστορία μια μεγάλης, απαγορευμένης αγάπης που πέρασε από σαράντα κύματα και δοκιμάστηκε στο πέρασμα των χρόνων, συμβαδίζοντας με τη νεότερη Ιστορία της χώρας μας. Το βιβλίο ξεκινά στη Θεσσαλονίκη το 1935, λίγο καιρό πριν από τη δικτατορία του Μεταξά, καταγράφει τα γεγονότα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και στη συνέχεια του Εμφυλίου και του ανταρτοπόλεμου στο βουνό και καταλήγει σε πιο σύγχρονη εποχή, συγκεκριμένα στον Οκτώβριο του 1990. Σε ήρωες του βιβλίου και καίριους συντελεστές της εξέλιξής του μετατρέπονται σημαίνοντα ιστορικά πρόσωπα της εποχής, ενώ παράλληλα στην επιφάνεια αναδύεται η αρχέγονη μάχη του καλού με το κακό, του φωτός με το σκοτάδι, της αλήθειας με το ψέμα.
- Ποιον λογοτεχνικό ήρωα ή ηρωίδα από το νέο σας βιβλίο αγαπήσατε περισσότερο και ποιος ή ποια σας δυσκόλεψε περισσότερο και γιατί;
Αγάπησα εντέλει έναν αμφιλεγόμενο ήρωα του βιβλίου, τον Ισίδωρο που ενώ ξεκινά ως ιδιαίτερα αντιπαθητική μορφή, καταλήγει, για μένα τουλάχιστον, σε αυτόν που ξέρει να αγαπά αληθινά, να συγχωρεί και να κάνει τα πάντα γι’ αυτούς που αγαπά. Με δυσκόλεψε και με θύμωσε αρκετές φορές ο πρωταγωνιστής του βιβλίου, ο Δημήτρης, που στο βωμό της ιδεολογίας και των πιστεύω του «τυφλώνεται» και θυσιάζει τόσο τον ίδιο του τον εαυτό όσο όμως και την οικογένειά του.
- Γιατί επιλέξατε να ασχοληθείτε με τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο του εμφυλίου;
Ένιωθα πάντα και παλαιότερα ως μαθήτρια και αργότερα ως καθηγήτρια πως σκόπιμα και απόλυτα συνειδητά δεν διδασκόμαστε ένα ζωτικό κομμάτι της νεότερης ιστορίας μας, αυτό του Εμφυλίου, χάνοντας έτσι την ευκαιρία να κατανοήσουμε πλήρως ποιοι είμαστε σήμερα και πώς φτάσαμε ως εδώ, αφού το παρελθόν μας καθορίζει σε μεγάλο βαθμό. Ξεκίνησα λοιπόν τη συγγραφή του βιβλίου αυτού πιο πολύ ως ένα προσωπικό στοίχημα. Ήθελα να μάθω εγώ η ίδια πρώτα και να μεταδώσω στη συνέχεια το κλίμα της εποχής εκείνης μέσω μιας ιστορίας που δείχνει τον διχασμό και την πόλωση, ακόμα και στα πλαίσια της ίδιας της οικογένειας. Και παρόλο που το συγκεκριμένο εγχείρημα αποδείχτηκε στην πράξη πολύ πιο δύσκολο και οδυνηρό απ’ ότι είχα φανταστεί, τόσο λόγω του πλήθους και της αντιφατικότητας των πηγών όσο και εξαιτίας της φρικαλεότητας των περιγραφών, τελικά το αποτέλεσμα με αποζημίωσε.
- Θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας μια φράση του βιβλίου που κατά τη γνώμη σας συνοψίζει την ουσία του;
«Πόσες φορές μηδενίζει το ρολόι της ζωής;» Πόσες φορές μπορεί κανείς λοιπόν να τα παρατήσει όλα και να ξεκινήσει από την αρχή; Και κατά πόσο οι αλλαγές αυτές που φέρνουν τα πάνω κάτω είναι απόρροια των επιλογών και των «θέλω» μας;