Τη Δευτέρα 21 Ιανουαρίου γιορτάζεται η παγκόσμια ημέρα αγκαλιάς, μια ιδέα του Kevin Zaborney, η οποία αν και δεν έχει θεσμοθετηθεί από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών ή από κάποιον άλλον επίσημο διεθνή φορέα, βρήκε ανταπόκριση το 1986 με αποτέλεσμα από ανεπίσημη Εθνική Ημέρα της Αμερικής να την γιορτάζουν όλες οι χώρες.
Η αγκαλιά, μπορεί να ισχυριστεί κανείς, ότι είναι μια διεθνής γλώσσα που όλοι την καταλαβαίνουμε και την προσφέρουμε σε όσους αγαπάμε, από τους γονείς ως τα παιδιά μας, από το φίλο μας, ως το σύζυγό μας, σε όσους συμπονούμε ή θέλουμε ακόμη και να προστατέψουμε. Άλλωστε μελέτες έχουν δείξει ότι οι αγκαλιές μας προσφέρουν μόνο θετικά αποτελέσματα όπως:
- Μείωση του άγχους
- Ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος
- Περιορισμός κοινωνικού άγχους
- Καταπολέμηση της κατάθλιψης
- Ενίσχυση των σχέσεων
- Ανακούφιση από τον πόνο
- Συναισθηματική και κοινωνική ανάπτυξη των παιδιών
Ένα πολύ τρυφερό παραμύθι, της συγγραφέως Τζένης Κουτσοδημητροπούλου από την Κόκκινη Κλωστή Δεμένη «ΌΧΙ τόσο σφιχτά ΜΑΞΙΜΕ», ενισχύει την «αγκαλιά» στις αδελφικές σχέσεις και την αυτάρκεια.
Εκείνος αγαπάει τόσο πολύ τη μικρή του αδελφή, που δεν μπορεί να ελέγξει τις ατσούμπαλες κινήσεις του, με αποτέλεσμα να ακούει συνέχεια «ΜΗ μη ΜΗ μη » από τους γονείς του, χωρίς όμως να αντιλαμβάνεται ουσιαστικά τα λάθη του.
Η συγγραφέας καταφέρνει μέσα από απλές λύσεις, να βελτιώσει τη στάση του μεγαλύτερου προς το μικρότερο αδελφάκι, αποσπώντας το πολυπόθητο «μπράβο» από το στόμα των γονιών, που ανυπομονούσε να ακούσει.
Επιτέλους, βλέπουμε ένα παραμύθι που το αδελφάκι δεν έχει ίχνος ζήλιας για το μικρό παιδί της οικογένειας, αλλά προτρέπει την «αγκαλιά» της σχέσης τους μαθαίνοντας με σωστό τρόπο να αποδεικνύουν τα παιδιά την αγάπη τους.
Συνήθως οι γονείς πιστεύουν, ότι το παιδί οφείλει να αγκαλιάσει, όποιον εκείνοι θεωρούν σωστό. Διαφορετικά, φοβούνται, πως το ίδιο μπορεί να φανεί άτροπο απέναντι στον ενήλικα φίλο ή συγγενή τους.
Κάποιες φορές οι μητέρες των παιδιών μου στο σχολείο, καθώς με χαιρετάνε ρωτούν, «Τι έτσι; Δεν θα αγκαλιάσεις την κυρία;». Τις περισσότερες φορές η αλήθεια είναι, ότι μόνα τους με αγκαλιάζουν, χωρίς να το ζητήσει κάποιος. Όταν όμως δεν θέλουν γιατί ΠΡΕΠΕΙ να το κάνουν;
Το σώμα των παιδιών, ανήκει στα ίδια τα παιδιά. Μπορούμε να τους μάθουμε να είναι ευγενικά μέσα από πλούσιο λεξιλόγιο όπως: καλημέρα, καλό μεσημέρι, καλησπέρα, καληνύχτα, γεια σας, χαίρετε, ορίστε, ευχαριστώ, παρακαλώ, δεν χρειάζεται να φιλούν ή να αγκαλιάζουν όταν δεν το επιθυμούν.
Ένα παραμύθι που ενισχύει το δικαίωμα των παιδιών στο σώμα τους και το δικαίωμά τους να λένε όχι σε αγγίγματα και φιλιά που δεν επιθυμούν είναι το « ΜΟΝΟ αν θέλω», από τις εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ, της Γιώτας Αλεξάνδρου.
Η πρωταγωνίστρια Έλλη αγαπάει τις αγκαλιές και τα φιλιά αλλά όχι από όλους. Μάλιστα υπάρχουν αγκαλιές και φιλιά που την ενοχλούν τόσο πολύ, που την προέτρεψαν στα καρναβάλια να ντυθεί σκαντζόχοιρος, ώστε να προστατευτεί. Δυστυχώς όμως, δεν τα κατάφερε.
Τη λύση στο πρόβλημά πιστεύει, πως τη βρίσκει, έπειτα από την επίσκεψή της στο Μουσείο της Ακρόπολης. Εκεί σκέφτηκε πως αν ντυθεί με το μακρύ φόρεμα της μητέρας της, σχηματίσει πλεξούδες και δημιουργήσει μια ταμπέλα με το μήνυμα: ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΜΗΝ ΑΓΓΙΖΕΤΕ , θα καταφέρει να σεβαστούν οι ενήλικες το δικαίωμά που έχει στο σώμα της. Θα τα καταφέρει;
Η αλήθεια είναι πως όταν ήμουν μικρή θυμάμαι κάποιες σφιχτές αγκαλιές να με ζουλούν σαν πλαστελίνη και ρουφηχτά φιλιά που με ανάγκαζαν τα σκουπιστώ αμέσως. Σκεφτείτε πόσες φορές έχετε έρθει στην ίδια θέση. Να θυμάστε οι αγκαλιές είναι υπέροχα θαυματουργές ΜΟΝΟ, όταν τις επιθυμούν και οι δύο πλευρές.
Γράφει η εκπαιδευτικός Γεωργία Παράσχου