Το βιβλίο από μέσα μου των εκδόσεων Παπαδόπουλος νιαούρισε πριν καιρό στα αυτιά μου μα κι αν κατάφερα να γράψω για εκείνο κάποιες αδιάφορες ίσως γραμμές, σήμερα τις έσβησα και περπατώ πάνω σε τούτες διστακτικά και με δάκρυα στα μάτια.
Ο συγγραφέας Θοδωρής Παπαϊωάννου κατάφερε στη συναρπαστική γεμάτη χιούμορ μικρή ιστορία της σειράς Πετάει πετάει ,να αγγίξει την πιο δύσκολη στιγμή μου, που σαν γροθιά χτύπησε την καρδιά μου.
Το βιβλίο μιλάει για μιαν αδέσποτη γάτα, που τυχαία βρέθηκε στον κάδο των σκουπιδιών, ίσως από αδιάφορους ενήλικες που δεν αγαπούν τους τετράποδους φίλους μας, μα τελικά κατάφερε να βρει σπιτικό από φιλόζωα παιδιά, καθώς ένα από αυτά το υιοθέτησε από το δρόμο προσφέροντάς του φαγητό και ζεστασιά.
Πόσο σημαντικό είναι να είμαστε ευαισθητοποιημένοι για τα αδεσποτάκια που μαραζώνουν έξω στο κρύο και στον καυτό ήλιο, στην αναζήτηση τροφής και σε στιγμές αγάπης και τρυφερότητας, αλλά και πόσο εξίσου ωφέλιμο είναι να αφήνουμε ελεύθερα τα ζωάκια μας να παίξουν στην φύση;
Επηρεασμένη από τη φυγή της μικρής μου σκυλίτσας, της αγαπημένης μου Ραλλού, που πριν λίγες μέρες χάθηκε σε μια βόλτα μας, έχω την ανάγκη να ευαισθητοποιήσω τον πιο μικρό ανθρωπάκο μέχρι τον πιο μεγάλο ενήλικα στην αγάπη των αδέσποτων, στην αποδοχή τους, στην υιοθεσία τους και στο σεβασμό της εσωτερικής φωνής τους.
Όχι τα ζώα δεν μιλούν, αλλά αν τα παρατηρήσεις θα ακούσεις, ότι έχουν να σου πουν, θα νιώσεις ότι νιώθουν, θα αφουγκραστείς τις ανάγκες τους, αν φυσικά τα σεβαστείς σαν τους ανθρώπους γύρω σου.
Το βιβλίο με μια πρώτη ματιά πιστεύει κανείς, πως μιλάει απλά και μόνο για τα ζώα, μα με μια δεύτερη πιο προσεχτικά θα αντιληφθεί την πινελιά θάρρους που ο συγγραφέας θέλει να περάσει ακόμη και σε εμάς τους ανθρώπους.
Πόσες φορές νιώσαμε στεναχώρια, χαρά, ανυπομονησία, αλλά ποτέ δεν την μοιραστήκαμε, δεν είπαμε τη γνώμη μας, δεν διεκδικήσαμε τα δικαιώματα τα δικά μας και των φίλων μας; Η γάτα καταφέρνει και βγάζει τη πιο δυνατή φωνή της διεκδικώντας την βραδινή της βόλτα μιας και οι πράξεις της, ως εκείνη τη στιγμή δεν κατάφεραν να προσεγγίσουν το ανθρώπινο μυαλό. « Ότι επιθυμείς να το φωνάζεις δυνατά, αγρίμι να γίνεσαι. Δεν ταιριάζει η μετριότητα με την λαχτάρα», όπως είπε ο αγαπημένος Νίκος Καζαντζάκης, αυτό έκανε και η γάτα της ιστορίας. Αγρίμι έγινε Τίγρης κανονική.
Στην εικονογράφηση του πρωτοεμφανιζόμενου στο παιδικό βιβλίο Κωνσταντίνου Γεωργαντά πρωταγωνιστεί η γάτα – Τίγρης, ενώ ο καμβάς γύρω της αναδεικνύει τα θέλω της τη στάση της, τις επιθυμίες της, την φωνή της.
Ε ψιτ μην ξεχάσετε να το «υιοθετήσετε» για να βάλετε στους μικρούς μας αναγνώστες, θεμέλια αγάπης και σεβασμού για τα ζώα μα και θάρρους για τους ίδιους.
Καλές νιουρογαβγίσματοαναγνώσεις…!!!!
Γράφει η εκπαιδευτικός Γεωργία Παράσχου
