«…Έκανα το χόμπυ μου, επάγγελμα…!»
Ιδιαίτερος… ανατρεπτικός… εκκεντρικός… μα πάνω απ’ όλα, ο ντράμερ της καρδιάς μας! Ο Γιάννης Ευστρατιάδης, ένας από τους γνωστότερους μουσικούς του Βόλου αλλά και ολόκληρης της Θεσσαλίας, μας κάνει μια από καρδιάς «εξομολόγηση», μιλώντας από τα πρώτα του βήματα στη μουσική παιδεία μέχρι σήμερα, που αποτελεί τον πιο αγαπητό και πολυσυζητημένο μουσικό του Βόλου.
Συνέντευξη: Ιφιγένεια Γιαννοπούλου
-Καλώς όρισες, αγαπημένε Γιάννη! Ή καλύτερα να πω, «αγαπημένε δάσκαλε της κόρης μου»;
-Χα χα! Η αγάπη μας είναι αμοιβαία, και το ξέρεις! Καλώς σε βρήκα Ιφιγένεια, καλώς σας βρήκα Θεσσαλική Press!
– Γιάννη, κάνε μας ένα flashback στην παιδική σου ηλικία. Ποια τα πρώτα σου ερεθίσματα στη μουσική;
– Όλα ξεκίνησαν, όταν ήμουν 4 ετών. Έχοντας θείο τον ιδιοκτήτη του Ωδείου «Ελληνικής Μουσικής», από πολύ πρώιμη ηλικία ξεκίνησα μουσική προπαιδεία και εκμάθηση οργάνων. Πολλών οργάνων! Γενικά, ήμουν ένα ανήσυχο πνεύμα που πειραματιζόμουν με όποιο μουσικό όργανο έφτανε στα χέρια μου. Μ’ αυτούς τους πειραματισμούς, κατέληξα να μάθω πιάνο, κιθάρα ( ακουστική- ηλεκτρική ), μπάσο, φωνητική ενώ περίτρανα (χα χα!) δηλώνω ότι έχω και πτυχίο λαϊκών παραδοσιακών εγχόρδων, με φυσικά, ειδίκευση στο μπουζούκι!
-Αυτό είναι κάτι που ελάχιστοι το ξέρουν… όλοι σε έχουν στο μυαλό τους σαν τον «μέντορα των τυμπάνων»!
-Κι όμως! Οι πρώτες μου επαγγελματικές εμφανίσεις –τα πρώτα μου μεροκάματα, ας πούμε!- στην πόλη του Βόλου ξεκίνησαν με το να τραγουδάω και να παίζω μπουζούκι σε νυχτερινά μαγαζιά (ταβέρνες, μπουάτ..). Κι όλα αυτά, το σωτήριο έτος 1999, σε ηλικία μόλις 17χρονών, όντας μαθητής Λυκείου.
–Και τα τύμπανα, πώς ήρθαν στη ζωή σου;
-Έτσι ξαφνικά! Χα χα! Ήδη από μικρή ηλικία, εκεί γύρω στα 17 πάλι, είχα μπει σε μια εταιρία ήχου ως βοηθός ηχολήπτη για να εξοικειωθώ και με αυτό το αντικείμενο.. όταν, λοιπόν, κάποια μέρα, στήνοντας το stage για μια συναυλία έπρεπε να κάνουμε soundcheck στα τύμπανα, ο ηχολήπτης μου ζήτησε να καθίσω στα drums και να χτυπήσω μερικές ταμπουριές για να ελέγξει τον ήχο τους. Και, έτσι ξαφνικά, ενώ χτυπούσα, έπαιξα ρυθμό! Χωρίς να γνωρίζω τεχνικές, χωρίς να γνωρίζω τέμπα… ακόμα και ο ίδιος ο συνεργάτης μου εξεπλάγη, ξέροντας κι εκείνος (όπως κι εγώ!) ότι δεν είχα ιδέα από τύμπανα! Από εκείνη τη στιγμή και μετά, η συνέχεια είχε ήδη οργανωθεί στο μυαλό μου… περίμενα πώς και πώς να τελειώσω το Λύκειο και ευθύς να κατέβω στην Αθήνα, για να μαθητεύσω στο Modern Music School, που έχει ειδίκευση στον τομέα των μοντέρνων τυμπάνων. Έτσι κι έγινε… Είχα την τιμή να είμαι μαθητής ενός από τους σπουδαιότερους ντράμερ της χώρας μας, του Νίκου Σιδηροκαστρίτη που μου δίδαξε τεχνικές που δύσκολα θα έβρισκα στην Ελλάδα. Κάπου εκεί, συνδύασα και ακαδημαϊκές σπουδές στη σχολή Γεωργικών Σπουδών Λάρισας.. Περιττό να σου πω ότι κατέληξα να δουλεύω τόσο πολύ σαν μουσικός, που εν τέλει, δεν την τελείωσα ποτέ! Ήταν εκείνο το διάστημα που με λίγα μόλις μαθήματα στο Αθηναϊκό μου κολέγιο, ξεκίνησα να γίνομαι ένας από τους ενδιαφέροντες, τότε, νέους ντράμερ του Βόλου. Λίγους μήνες μετά, έπιασα δουλειά στο 7ημερο τότε «Στενάκι». Δεν φαντάζεσαι πόσο μου άρεσε! Καθημερινή τριβή με το πλέον αγαπημένο μου μουσικό όργανο, συνθήκες χλιδάτου νυχτερινού μαγαζιού με κόσμο να ευχαριστιέται κέφι και χορό και, όλα αυτά, σε συνδυασμό με «παχύ» μεροκάματο για την ηλικία μου. Όπως καταλαβαίνεις, ήταν το καταλυτικό διάστημα που αποφάσισα για τον επαγγελματικό μου δρόμο… Και, μετά από 19 χρόνια επαγγελματικής πορείας στη μουσική, το παραδέχομαι με απόλυτη χαρά και ικανοποίηση..έκανα το χόμπυ μου επάγγελμα!
– Νομίζω πως τώρα περνάς ένα ηχηρό μήνυμα για τους ταλαντούχους ανθρώπους που ασχολούνται με κάποιο χόμπυ! Μπορεί να σκεφτούν πως με αυτόν τον τρόπο ίσως καταφέρουν να βιοποριστούν στη ζωή τους..
-Όχι απαραίτητα, και καλώς που το έθεσες! Για να φτάσει κάποιος σε αυτό το σημείο, πρέπει να μελετήσει πολύ σκληρά για να καταφέρει να ανάγει την «τέχνη» του σε επαγγελματικό επίπεδο και να μπορέσει να επιβιώσει! Το ότι σου περιγράφω έτσι εύκολη την ένταξή μου στους επαγγελματίες μουσικούς του Βόλου, δεν σημαίνει ότι έτσι θα γίνει και στην περίπτωση ενός νέου που θα αποφασίσει να ασχοληθεί επαγγελματικά με τη μουσική. Σε πληροφορώ πως για να καταφέρω να φανώ αντάξιος με τους συναδέλφους μου τότε, στην πρώτη μου δουλειά ως ντράμερ, έφτανα να μελετώ 6 ώρες τη μέρα, επί τουλάχιστον 2 χρόνια! Και, γενικά, η επιβίωση σ’ αυτό το καλλιτεχνικό επάγγελμα δεν είναι αποκλειστικά και μόνο θέμα μελέτης. Αυτός που θα πάρει στα σοβαρά τον επαγγελματικό προσανατολισμό του μουσικού, πρέπει να αποκτήσει μια καθολική και εφ’ όλης της ύλης γνώση πάνω στη μουσική και στο μουσικό όργανο που παίζει. Χρειάζεται να εντρυφήσει βαθιά στη θεωρία, να κάνει διαρκή επιμόρφωση, ώστε να μείνει ενημερωμένος και γνώστης κάθε ήχου. Και το κυριότερο… στη μουσική, κατ’ εμέ, απαγορεύεται να έχει κάποιος «παρωπίδες». Αν θέλει κάποιος να λέγεται επαγγελματίας μουσικός στα ελληνικά δεδομένα, επιβάλλεται να ξέρει «παιχτικά» όλα τα είδη της μουσικής, είναι-δεν είναι της αρεσκείας του! Πρέπει να γνωρίζει όλο το ρεπερτόριο του «ελληνικού πενταγράμου», αλλά με τις εξειδικευμένες τεχνικές της δυτικής ροκ, τζαζ, ποπ και μέταλ. Οι μόνοι που, ας πούμε, εξαιρούνται από αυτόν τον κανόνα, είναι οι παίκτες κλασικής μουσικής, στους οποίους τα δεδομένα είναι πολύ συγκεκριμένα.
-Μίλησε μας τώρα για το κομμάτι της διδασκαλίας και τον ρόλο σου ως μουσικός παιδαγωγός. Φαίνεται ότι τα παιδιά σου έχουν μεγάλη αδυναμία!
Μα, είναι να μην μου ‘χουν! Αφού γίνομαι ένα μ’ εκείνα! Χα χα! Για να είμαι ειλικρινής, οι ακαδημαϊκές μου σπουδές πάνω στο κομμάτι της παιδαγωγικής περιορίζονται σε κάποια στοχευμένα σεμινάρια και πολλή έρευνα από πλευράς μου! Καταλυτικό ρόλο στην πορεία μου ως μουσικός παιδαγωγός έπαιξε όμως η αγαπημένη μου Φωτεινή Φιλίππου, που μου ανέθεσε στο ΚΔΑΠ «Έλ-Λα» – Τεχνοδρόμιο Πολιτισμού, τα τμήματα «Μουσικής Παρέας» για μικρά και «Music Show» για παιδιά μεγάλων τάξεων Δημοτικού. Στόχος μου εκεί είναι η αποσυμφόρηση των παιδιών από την πιεσμένη καθημερινότητά τους μέσω της μουσικής, της μελωδίας και του παιχνιδιού. Όσο δε για τους μεγαλύτερους μαθητές, ένα σας λέω.. το «Έλ-Λα» για ακόμα μια φορά πρωτοπορεί με το τμήμα «Music Show», προετοιμάζοντας μικρούς «stars», ειδικευμένους σε τραγούδι, χορό και live show performance!
-Ακούγεται πολύ ανατρεπτικό για τα δεδομένα της πόλης μας! Και σαν καθηγητή μουσικής που μπορεί να σε βρει κανείς;
Τα τελευταία 7 χρόνια έχω την χαρά να αποτελώ μέρος του έμψυχου δυναμικού της Μουσικής Σχολής «Τραγουδάρα» όπου διδάσκω τύμπανα και κρουστά παντός είδους. Τέλος, τα τελευταία 3 χρόνια έχω εδραιώσει και την άψογη συνεργασία μου με το Ωδείο «Μελωτρόπιο», που διδάσκω ακριβώς τα ίδια μουσικά όργανα. Ξέρεις , είναι μεγάλη ικανοποίηση να βλέπεις κάθε χρόνο όλο και μεγαλύτερο αριθμό παιδιών να επιθυμούν να εγγραφούν σε ωδεία για μαθητεία πάνω στα τύμπανα! Και μιλάω περί «μαθητείας» με μεγάλη περηφάνια, γιατί πλέον, πολλοί συνάδελφοι μου κι εγώ καταφέραμε τα τελευταία χρόνια να αποκρυσταλλώσουμε το στερεότυπο ότι τα τύμπανα είναι για εκτόνωση και να τους επισημάνουμε ότι είναι απαραίτητη η προγραμματισμένη διδασκαλία τους! Είναι το απόλυτο όργανο συγκέντρωσης και συνδυαστικής κίνησης, που δεν επιτρέπει να αποσπάται η προσοχή του παίκτη από το μέτρημα και τις αξίες. Επομένως, δεν είναι καθόλου περίεργο που πολλοί γονείς, πλέον, επιλέγουν τον τομέα των τυμπάνων για τα παιδιά τους, θέλοντας να αποκτήσουν συγκέντρωση, πειθαρχία και συντονισμένη κίνηση.
-Πριν να αναφέρω για το αγαπημένο μαγαζί όλων των Βολιωτών, θέλω να σε ρωτήσω.. Τι είναι αυτές οι παραγωγές που είδαμε να παρουσιάζεις; Θεατρικά, παραστάσεις…
-Αυτά είναι «τα καλλιτεχνικά μας παιδιά» με τη Βίκυ! Χαχα! Με τη συνεργάτιδά μου Βίκυ Νινιζοπούλου (εκπαιδευτικό-συγγραφέα), έχουμε ξεκινήσει ένα project διαφορετικό στον Βόλο που συνδυάζει «παραγωγή» και «δραματοποίηση», «produce» and «act». Το «ProdAct» , λοιπόν, αναλαμβάνει τη συγγραφή σεναρίων, την οργάνωση μουσικοθεατρικών/καλλιτεχνικών εκδηλώσεων και τη σκηνοθετική-ηχητική τους επιμέλεια. Έχοντας στο δυναμικό μας ένα πλήθος σπουδαίων συνεργατών παντός είδους (ηχητική κάλυψη από τον Μουσικό Οίκο Κεχαίδη, επαγγελματίες ηθοποιούς από τον θεατρικό θίασο «Θεατρίνη», διεύθυνση φωτογραφίας από την Project M…) αποτελούμε μια εναλλακτική και πολύ φρέσκια επιλογή στην διοργάνωση καλλιτεχνικών εκδηλώσεων!
-Υπέροχα νέα! Εύχομαι το εγχείρημά σας να εμπνεύσει όλους τους Βολιώτες, κι όχι μόνο! Και πάμε τώρα στη «συνήθεια, που έγινε λατρεία». Ελλάδας Εικόνες για 7η συνεχόμενη χρονιά;
-Μια από τις σημαντικότερες συνεργασίες της ζωής μου! Όπως ανέφερε και κάποιος σε ένα status στο fb «7η σεζόν, 7 λέξεις: μουσική, ερμηνείες, χορός, διασκέδαση, φαγητό, εξυπηρέτηση, τιμές!». Έχοντας φέτος και την επιμέλεια του προγράμματος, είναι προσωπική μου δέσμευση η ποιοτική και απόλυτη διασκέδαση του κόσμου! Πρόκειται, πια, για ένα αγαπημένο στέκι που έχει φιλοξενήσει πλήθος σπουδαίων καλλιτεχνών και φέτος επανδρώνεται από τους ταλαντούχους Χάρη Λουφόπουλο (φωνή-κιθάρα-λαούτο), Γιάννη Πουλαράκη (φωνή-μπουζούκι), Βασίλη Τάτση (πλήκτρα) και, φυσικά, για ακόμα μια χρονιά, την αγαπημένη σε όλους Φανή Τσελεπή, την απόλυτη «φωνή» του Βόλου! Όπως καταλαβαίνεις, το Ελλάδας Εικόνες και φέτος υπόσχεται να βάλει φωτιά στις χειμωνιάτικες νύχτες μας, με πολλή μουσική, κέφι, χορό στην πιο ζεστή γωνιά των «Παλαιών»!
-Σπουδαία νέα! Γιάννη, που μπορεί να σε βρει κανείς;
-Μα φυσικά στον προσωπικό μου λογαριασμό στο facebook: @yannis efstratiadis , στο Instagram: yannisefstratiadis , στο e-mail μου : yannisefstratiadis@gmail.com ενώ για την “ProdAct” μπορεί να απευθυνθεί κανείς στο e-mail: prodactshows@gmail.com