γράφει η Μαργαρίτα Γερούκη – Eκπαιδευτικός, υποψήφια ευρωβουλευτής με το ΠΟΤΑΜΙ
Κατατέθηκε και ψηφίστηκε με αστραπιαίες διαδικασίες το νομοσχέδιο του κ. Γαβρόγλου για την Παιδεία, έκτασης 1100 σελίδων, 226 άρθρων, γεμάτο, όπως μας έχουν συνηθίσει οι κυβερνώντες με δεκάδες ακοστολόγητες, ρουσφετολογικές (ν)τροπολογίες της τελευταίας στιγμής. Ολόκληρα πανεπιστημιακά τμήματα ιδρύθηκαν με διαδικασίες γρηγορότερες και από το άνοιγμα περιπτέρου, ενώ τα παιδιά του Λυκείου θα συμπληρώσουν για πρώτη φορά μηχανογραφικό όπου δεν θα υπάρχει κανένα Τεχνολογικό ίδρυμα! Στα εικοσιπέντε χρόνια που υπηρετώ τη δημόσια εκπαίδευση, υπουργοί ήρθαν και έφυγαν, μεταρρυθμίσεις ψηφίστηκαν και ξηλώθηκαν, ενώ τα παιδιά μας συνεχίζουν να παρουσιάζουν επιδόσεις πολύ κατώτερες του μέσου όρου για μια δυτική, δημοκρατική και προοδευμένη κοινωνία. Ταυτόχρονα, οι χώρες της Ευρώπης, ακόμη και αυτές όπως για παράδειγμα η Εσθονία, που μέχρι τα τέλη του ‘90 βρίσκονταν στην ασφυκτική αγκαλιά ενός ολοκληρωτικού συστήματος, προοδεύουν. Η έμφαση στην τεχνολογική εκπαίδευση είναι η επικρατούσα στις άλλες χώρες της Ευρώπης. Πιθανότατα το εύρος της σκέψης τους και το όραμά τους διαφέρει από του κ. Γαβρόγλου και των συμβούλων του.
Το Σεπτέμβριο του 1999 τοποθετήθηκα, με απόσπαση του Υπουργείου Παιδείας, στα τμήματα μητρικής γλώσσας στο Ελσίνκι και στο Τάμπερε της Φινλανδίας, για να διδάξω ελληνικά. Λίγους μήνες αργότερα η προϊσταμένη του τμήματος παιδείας του Δήμου Ελσίνκι, που είχε την εποπτεία των τμημάτων μητρικών γλωσσών, μου ζήτησε μια έκθεση με τις εκτιμήσεις μου για τη διδασκαλία της ελληνικής στη Φινλανδία το 2005! Οι ρίζες της ελληνικής εκπαιδευτικής κακοδαιμονίας θα πρέπει να αναζητηθούν ανάμεσα σε άλλα στην αδυναμία προβολής των σημερινών αναγκών στο μέλλον, την άρνηση συνεργασίας για την υλοποίηση κοινών στόχων αλλά και τη δυσκολία να αξιοποιήσουμε καλύτερα ευκαιρίες που μας δίνονται μέσα από την ευρωπαϊκή μας συμμετοχή.
Πολλοί μιλούν για το φινλανδικό εκπαιδευτικό σύστημα ως θαύμα. Έχοντας υπηρετήσει, σπουδάσει και μεγαλώνοντας ένα παιδί μέσα σε αυτό, θα έλεγα ότι είναι το θαύμα της κοινής λογικής, όταν συνδυάζεται με το συνολικότερο όραμα για πρόοδο της χώρας. Ανεξάρτητα από το κόμμα ή καλύτερα από την ομάδα κομμάτων που ασκούν την εξουσία, στη Φινλανδία η εκπαιδευτική πολιτική αντιμετωπίζεται ως εθνική υπόθεση και η ευθύνη είναι υπερκομματική. Ο σχεδιασμός και οι αλλαγές προετοιμάζονται από ειδικούς, όχι από αυτούς που τυχαίνει να βρίσκονται δίπλα στον/στην εκάστοτε υπουργό, δοκιμάζονται για ένα χρονικό διάστημα, αξιολογούνται και στη συνέχεια προωθούνται με συναινετικές διαδικασίες.
Αντί ο κ. Γαβρόγλου λοιπόν να κλείνει το μάτι στους μαθητές και στις μαθήτριες του Λυκείου υποσχόμενος μια ώρα πρωινού ύπνου επιπλέον, θα μπορούσε να βοηθήσει τα σχολεία και τους/τις εκπαιδευτικούς να εμπλέκονται σε περισσότερα ευρωπαϊκά προγράμματα. Τα στατιστικά στοιχεία του Erasmus+ από το 2017 δείχνουν ότι η Φινλανδία με το μισό πληθυσμό της Ελλάδας κατάφερε να ενεργοποιήσει παρόμοιο αριθμό συμμετεχόντων, αξιοποιώντας κονδύλια αντίστοιχου ύψους. Η πρόθεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι να τριπλασιαστεί ο προϋπολογισμός των εκπαιδευτικών προγραμμάτων Erasmus+, 2021-2027. Δεν είναι ώρα για ύπνο!