Η κυβέρνηση αντί για πολιτικές μείωσης της ανεργίας και βελτίωσης των εργασιακών σχέσεων ασκεί πολιτικές πρακτικές που δεν οδηγούν στην ανάπτυξη, αυξάνουν την ανεργία και ισοπεδώνουν κάθε εργασιακή και κοινωνική κατάκτηση.
Η διάλυση του κοινωνικού ιστού άρχισε να εμφανίζεται και με την εκτίναξη της ανεργίας και συνεχίζει με διάφορες μορφές. Τις ξέρουμε όλοι… μερικές είναι κάτι παραπάνω από φριχτές.
Αυτό το μαρτύριο, αυτός ο εφιάλτης, ιδίως της νέας γενιάς, είναι απόλυτη ανάγκη να ενεργοποιήσει τα αντανακλαστικά μας.
Το πόσο γρήγορα φτάσαμε από τη γενιά των 700 € στη γενιά των 250 € και της εξάμηνης δοκιμαστικής περιόδου ανασφάλιστης και απλήρωτης εργασίας, της τετράωρης απασχόλησης, της αδήλωτης εργασίας, των εκβιασμών δεν μπορεί κανείς το φανταστεί.
Ακολουθούμε την πορεία μας μέσα στο σκοτάδι ενός πολιτικού συστήματος που ξεχνά τους ανθρώπους. Βρεθήκαμε ξαφνικά σε χρόνια πριν από το κοινωνικό κράτος, πριν από κοινωνική προστασία, πριν από το δικαίωμα στην εργασία.
Σε εποχές κοινωνικών κρίσεων κάποιοι ευνοούνται και κάποιοι μένουν άνεργοι. Κάποιοι πλουτίζουν και κάποιοι τροφοδοτούν τον Άδη.
Εμείς- και πρωτίστως οι νέοι- που ζούμε σήμερα σ’ αυτή την πραγματικότητα, ας μη θεωρήσουμε ποτέ δεδομένη και φυσική την ανεργία.
Η αντιμετώπιση της ανεργίας δεν είναι απλά μια κοινωνική αναγκαιότητα αλλά μια εθνική πολιτική προτεραιότητα ,την οποία αγνοεί επιδεικτικά η κυβέρνηση.
Επιβάλλεται πλέον η αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών, ώστε να ασκηθούν προοδευτικές πολιτικές , υπέρ των εργαζομένων και της κοινωνίας.
Διαφορετικά χωρίς πολιτικές επιλογές για ένα υγιές παραγωγικό μοντέλο βιώσιμης ανάπτυξης θα μιλάμε ες αεί… για τον κύκλο των χαμένων γενεών ….!
Μώρου Ισμήνη
Υποψήφια Ευρωβουλευτής Κινήματος Αλλαγής